Kirkjuritið - 01.06.1959, Side 41

Séra Þorsteinn Björnsson fríkirkjuprestur
fimmtugur.
Hann varð fimmtugur 1. júlí s. 1.
Hafnfirðingur að ætt. Fyrst aðstoð-
arprestur séra Sveins Guðmunds-
sonar í Árnesi 1936, síðar sóknar-
prestur þar. Flutti í Sandapresta-
kall í Dýrafirði 1942. Kosinn prestur
fríkirkjusafnaðarins í Reykjavík í
ársbyrjun 1950.—-
Séra Þorsteinn er maður ljúflynd-
ur og vinsæll — einhver mesti tón-
maður, er um getur.
Þorsteinn Matthíasson segir um
hann í grein í Morgunblaðinu:
„ . . . Það er ástæðulaust að hafa
mörg orð um mannkosti og starfs-
hæfni séra Þorsteins Björnssonar. Hann er svo víða þekktur,
og öllum, sem af honum hafa kynni, er þetta ljóst. Það er
sama, hvort hann flytur mál sitt í lítilli sveitakirkju norður við
yzta haf eða í rúmgóðum sölum höfuðborgarinnar, hann á ætíð
jafn greiðan aðgang að hugarheimi þess, sem á hann hlýðir.
Mörgum mun minnisstætt að heyra hann tala máli þeirra, sem
skákað hefir verið til hliðar á taflborði lífsins, það fólk, sem
flestum finnst svo sáralítið um að segja. Hann finnur kjarnann,
þótt hann sé hulinn fátæklegum flíkum.
I Árnesi kynntist Þorsteinn konu sinni, Sigurrós Torfadóttur
frá Ófeigsfirði. Það voru bjartir vordagar, er þau hófu sam-
starf sitt heima í Árnesi og enn er bjartur dagur í samlífi þeirra.
Og nú leikur glöð æska kringum þau, 8 börnin þeirra, 7 syn-
°g 1 dóttir.
Þorsteinn er gæfumaður, hann lifir starfssömu lífi, gerir allt
Vel og margt með ágætum. og hann hefir ekki staðið einn,
broshýra, bjarteyga konan, sem hreif hug hans á Ströndum
norður, hefir reynzt sterkur og heill lífsförunautur. Heimili
Þeirra og börn segja þar sína sögu.“