Kirkjuritið - 01.10.1959, Blaðsíða 8

342
KIRKJURITIÐ
Á þriðja námsári stofnuðum við bekkjarbræðurnir margir
tímaritið „Strauma", en nutum þar reyndar fulltingis þriggja
eldri guðfræðinga. Þótti þó ýmsum sem þar kenndi helzti mik-
illar djörfungar um frávik frá fyrri trúmálaskoðunum, en fleiri
sáu í þessari framtakssemi aðeins löngun ungra manna til að
vinna eitthvert gagn kirkju sinni og þjóð, og sú held ég, að
hafi verið ætlun okkar allra, hvernig sem það hefir tekizt.
Á háskólaárum mínum var ég svo heppinn að komast í stúd-
entaskiptum til Danmerkur, og dvaldist þá vetrartíma í Kaup-
mannahöfn ásamt skólabróður mínum, Benjamín Kristjánssyni.
Áttum við þar góða dvöl á miklu menningarsetri, heimili Áge
Meyer-Benedictsen rithöfundar, og sóttum fyrirlestra og
kennslustundir í háskólanum.
Ég tel þenna námsvetur erlendis hafa orðið mér til mikils
gagns, og stórum jók hann þekkingu mína í ýmsum hlutum.
En betur vissi ég þá, eftir en áður, hve frábæra kennara ég
átti heima, og gott þótti mér að hverfa til þeirra á ný. Þeir
mótuðu mig langmest allra manna á þessum árum, og hver
með sínum hætti.
Ýmsir Danir urðu mér þó harla minnisstæðir. Auk húsbónda
míns geymi ég t. d. mjög skýra mynd af Fuglsang-Damgaard
Kaupmannahafnarbiskupi, sem þá var nýlega orðinn dósent við
háskólann, og hinum mikla kennimanni og æskulýðsleiðtoga
séra Olfert Ricard.
Kynni mín af ýmsum dönskum prestum, þá og seinna, og
heimilum þeirra, hafa og orðið mér dýrmæt.
Ég tók embættispróf í guðfræði í febrúar 1928 og við fjórir
saman. Er nú einn okkar horfinn úr hópnum, séra Helgi Kon-
ráðsson prófastur á Sauðárkróki, og minnist ég hans með mikl-
um trega á þessum tímamótum, hins trúa félaga og góða drengs.
Einnig annars manns frá þessum tíma og lengi síðan, séra
Hálfdans Helgasonar, prófasts á Mosfelli. Hann var um stutt
skeið fyrsti guðfræðikennari minn og seinna sóknarprestur og
óbrigðull vinur. í litlu kirkjunni hans í Brautarholti flutti ég
mína fyrstu prédikun haustið 1927, og í hempunni hans vígð-
ist ég 13. maí 1928.
Ég hafði þá fengið veitingu fyrir Möðruvöllum í Hörgárdal,
og þótti þar vel hafa rætzt æskudraumur minn og raunar ólík-
lega. Að vísu hefði ég í fyrstu heldur kosið brauð syðra, eða