Kirkjuritið - 01.10.1959, Blaðsíða 41

KIRKJURITIB
375
Æskulýðsdagurinn.
Svo hófst hún sunnudaginn 8. marz. Sá dagur hafði af æsku-
lýðsnefndinni verið ákveðinn sameiginlegur dagur sérstaklega
helgaður æskulýðnum í landinu.
Fyrsta atriðið voru samkomur sunnudagaskólans 1 kirkju og
kapellu. Eftir hádegi var æskulýðsmessa, sem var eins og hver
önnur messugjörð, nema hvað mest bar á ungu fólki í kiikju.
Fimm næstu kvöld, frá mánudegi til föstudags, hélt kiikju-
vikan áfram og endaði sunnudaginn 15. marz með guðsþjónustu.
Þjónuðu nágrannaprestar og prófastur, en þeirra aðstoð a
kirkjuvikunni var mikil og góð. Eiga þeir miklar þakkir skyld-
ar, sem og aðrir starfsmenn kirkjuvikunnar.
Það, sem sérstaklega var öðru vísi en fólk átti að venjast,
voru samkomurnar á kvöldin. Þær hófust kl. 9 síðdegis og þeim
stjórnaði framkvæmdastjóri vikunnar. Eins og ég minntist á,
var hann valinn strax í upphafi. Það var ungur, dugandi maöur,
najög áhugasamur og kirkjurækinn, Jón Kristinsson rakara-
meistari. Þakka ég honum sérstaklega.
Hann setti hverja samkomu með ávarpi. Hann sleit þeim með
hvatningu til gestanna um að sækja kirkju næsta kvöld.
S amkomurnar.
Á hverju kvöldi voru tvær ræður, nema miðvikudagskvöld,
Þá var föstumessa.
Prestur og leikmaður störfuðu saman. Þeir völdu sjálfir ræðu-
efni, en einkunnarorð vikunnar voru úr Davíðs sálmum:
••Ég varð glaður, er menn sögðu við mig, göngum í hús
Érottins."
Með því átti að láta áhrif starfsins mótast af þeirri gleði,
sem kirkjan vill gefa bömum sínum.
Karlakórar bæjarins, kirkjukórinn og ljúðrasveitin, skiptust
á að túlka hina fegurstu hljómlist þessi kvöld.
Seinasti liður kvöldsins var hinn sami fyrir þau öll.
Prestur og söfnuður lásu á víxl 84. sálm Davíðs, en allir báðu
uPphátt Faðir vor, og sunginn var hinn gullfagri sálmur séra
Matthíasar: „Þú Guð míns lífs, ég loka augum mínum“.
Mér fannst sérstaklega áhrifaríkt að syngja lokaorðin, þau
reyndust eins konar tengiliður milli daganna: