Kirkjuritið - 01.05.1960, Blaðsíða 10

200
KIRKJURITIÐ
keppni um sjálfboðavinnu kvenna o. fl. í sambandi við ofan-
greinda spurningu leyfi ég mér að taka smákafla upp úr rit-
gerð frú Ólafar, sem fjallar um kirkjuna og sjálfboðavinnu
kvenna að safnaðarmálum:
„Nú eru starfandi kvenfélög í sambandi við fjölmargar kirkj-
ur í bæjum og sveitum landsins ... virðast þau einkum beita
sér fyrir mannúðarmálum, ef þau eru þá ekki að hjálpa til
þess að byggja eða skreyta sitt kirkjuhús. Þannig beinist starf
þeirra einkum að hinu ytra lífi safnaðarins, en ætti það ekki
einnig að vera hlutverk þeirra að efla hið innra líf kirkj-
unnar?“
E. t. v. er hér bent á möguleika til að efla kirkjusóknina.
Það er að fá bræðra og systrafélög innan safnaðanna (og
stofna þau þar, sem þau eru ekki fyrir) til þess að beita sér
fyrir að auka kirkjusóknina, hafa samtök um að allir meðlimir
félaganna sæki kirkju og freista að fá aðra til að rækja safn-
aðarguðsþjónustuna á helgum dögum.
#
Helgir dagar ■— þeir eru margir — sumum finnst of margir
—■ hjá okkur. Það er ekkert aðalatriði, hvort þeir eru margir
eða fáir, heldur hitt, að þeir séu notaðir rétt. Helgur dagur er
ætlaður til að stunda það, sem heilagt er, ganga fram fyrir
auglit hins heilaga í hans helgidómi. Þegar þetta er vanrækt,
þá er helgidagurinn misnotaður, og því er það, að sumum
finnst hinir helgu dagar vera fleiri en þörf er fyrir til að full-
nægja eðlilegri hvíldarþörf vinnandi fólks í landinu.
#
„Möguleikar prestsins til áhrifa eru miklir. Það er enginn
vafi. Það er svo enn í dag. Mín reynsla í fámennu prestakalli
í afskekktri sveit og í fjölmennu prestakalli í Reykjavík var
sú, að hann hefði fleiri tækifæri til góðs en hann væri maður
til að grípa.“ (Sigurbj. Einarsson biskup).
í bók eftir kunnan enskan hagfræðing, Barböru Ward, segir.
að einhlítasta lexía sögunnar sé sú staðreynd, að kristindómur
og lýðræði hafi tvinnazt svo náið á Vesturlöndum, að ef annað
sé frá hinu skilið, hljóti það að visna og verða að engu.