Kirkjuritið - 01.05.1960, Blaðsíða 35
Vonir mínar og ótti varðandi nœstu
tuttugu árin.
Eftir W. R. Matthew, dómprófast við St. Pálskirkjunu
í Lundúnum.
Boðið um, að ég lýsi vonum mín-
um og ótta varðandi næstu tuttugu
árin, vekur svo margvíslegar hugs-
anir, að ég veit ekki, hvar ég á að
grípa niður né hvernig ég á að
lýsa þeim í æskilegu samhengi.
Flestar þeirra get ég samt falið í
einni setningu: Ég vona, að kirkj-
unni takist að líta skynsamlega á
aðstöðu sína og hafi opin augu fyr-
ir gangi heimsmálanna. Og að þeg-
ar hún hefur metið vandamálin
réttilega, taki hún djarflega á þeim
og geri einhuga tilraun til að ráða
fram úr þeim. En ég óttast, að þetta verði einmitt það, sem
hún gerir ekki.
Mér virðist liggja í augum uppi, að mjög getur borið til
eSgja vona um, hvað næstu tuttugu ár bera í skauti sínu, og
mu«i þjóð vor annað hvort verða miklu kristnari við lok þeirra,
eða miklu vankristnari. Og mannlega talað muni það mestu
skipta í þessu máli, hvort vér neytum þess færis, sem oss gefst
th að koma málinu í gott horf eða ekki.
Nýtt raunsæi.
Éitt tíðartákn gefur vissulega góðar vonir. Hlutlausir áhorf-
e«dur hafa gefið því gætur, að bólað hefur á nýju raunsæi og
rafti hjá ensku kirkjunni eftir síðustu styrjöld, og að því fer
Jarri, að hún sé fallin í nokkurn værðarsvefn. Sést þetta ljóst
. endurbyggingunni, en einnig víðar. Yfirleitt er líf og grózka
s°fnuðunum og undantekning, ef prestarnir leita og njóta ekki
Samstarfs áhugasamra leikmanna. Það er einmitt sennilega
einhver mesta framförin, hve leikmannastarfið hefur færzt í
ana, og verður sá gróði, sem vér höfum haft af starfi at-
15