Kirkjuritið - 01.11.1960, Blaðsíða 13

Hátíðisdagar í Húsavík.
I. Þjóðminningardagur.
í dag er dagur þjóðarinnar — ekki, eins og oft er, dagur ein-
hverrar einnar stéttar, sem fylkir liði gegn öðrum stéttum,
heldur dagur allra íslendinga.
Segja mættum við líkt og ísraelsmenn forðum: „Þetta er
dagurinn, sem Drottinn gjörði. Fögnum og verum glaðir á
honum!“
Við fögnum því að vera frjálsir menn og konur. Jafnframt
erum við minnt á aldir kúgunarinnar — þrældómshúsið, sem
Vlð höfum verið leidd út úr. Á það þarf að minna, þótt stutt sé
siðan íslendingar urðu frjáls og sjálfstæð þjóð. Menn eru
Steymnir. Meðlætið svæfir. Krapotkin fursti varð hljóður við
°8 undrandi, þegar hann kom heim úr útlegðinni og sá, hve
Uhklu þjóðin hafði gleymt.
Við rifjum upp nöfn þeirra manna og kvenna, sem réðust
j=egn herskörum kúgunarinnar — veraldarvaldi út á við, van-
Pekkingu, fátækt og umkomuleysi heima fyrir. Þar er fleiri
Uófn ag muna en nafn Jóns Sigurðssonar, þótt um það sé að
sJalfsögðu mestur ljómi. íslendingasaga ætti að vera íslend-
lngum kunn og gagnleg saga.
En þag er fleira, sem við þurfum að hugleiða og hugfesta í
aS’ þ. á m. þetta:
”Ef Drottinn byggir ekki húsið, erfiða smiðirnir til ónýtis;
ef Drottinn verndar eigi borgina, vakir vörðurinn til ónýtis.“
þetta satt? Ræður þetta lögmál raunverulega í lífi þjóð-
anna?
^lð erum öll miklir byggingamenn. Við erum, hvert og eitt,
að hyggja upp okkar eigið líf, andlega og veraldlega. En öll til
^mans erum við að byggja upp eitt voldugt musteri, sem heitir
enning. Ein álma þeirrar hallar teygir sig hingað norður á
s and, 0g við höfðum, held ég, hugsað okkur að gjöra hana
rausta og fagra.