Kirkjuritið - 01.11.1960, Blaðsíða 15

KIRKJURITIÐ
397
í hillingum nýrra aldamóta og framfara. Fögur er hún í dag
í vorskrúðinu, hallandi sér upp að hæðabarminum og horfandi
fram á bláan fjörðinn. Hún er sem kjörin til fegurðar og far-
sældar.
En ef Drottinn verndar eigi borgina, vakir vörðurinn til
ónýtis.
Biðjum Guð, „höfuðsmið himins og jarðar“, að vernda bæ
okkar og byggð, þjóð okkar og þjóðmenningu.
II. Skólavígsla.
Harla kunn eru þessi orð Meistara vors:
,,Ef þér standið stöðugir í orði mínu, þá eruð þér sann-
arlega lærisveinar mínir og munuð þekkja sannleikann,
og sannleikurinn mun gjöra yður frjálsa."
Hér er margt til umhugsunar: Stöðuglyndi lærisveinsins, orð
Krists, þekking, sannleikur, frelsi — sum auðugustu hugtök
oiannsandans. Hvílík menntun og menning, að skilja þau og
Unna þeim!
í Húsavík er risin vegleg menntastofnun. Menntun stefnir að
því að veita og öðlast þekkingu á reynslu og sannleika. Sú við-
leitni kostar menn og þjóðir ærna fyrirhöfn og fórnir. En lífs-
þörf mannanna knýr þar á, hamingjuleitin, frelsisþráin —
draumurinn um að frelsast frá takmörkunum, ótta og þjáningu.
Er þá allur sannleikur frelsandi?
Svo ætti að vera. Engum bregðast rétt reiknaðar tölur út af
fyrir sig. Þekking manna á efnum og öflum er orðin mikil og
traust. Fundnir f jársjóðir vísindanna eru undursamlegir og hafa
þegar áorkað stórmiklu um að frelsa mennina frá óttaefnum
hfsins, Þó er til fulls ljóst orðið á vorri tíð, að þekking fjötrar,
eigi síður en frelsar. Hún getur orðið beint háskasamleg í með-
ferð þeirra, sem ekki hafa lært að þekkja sjálfa sig í Ijósi Krists.
1 fyllingu tímans kom Kristur til að veita mannkyninu þá
þekkingu, sem öllum er nauðsyn, en einkum hinum menntuðu
°g máttugu, — þekkinguna á sjálfum sér. Á boðskap hans um
alheim og mannlíf má grundvalla með rökum samfélag, frelsi
°g hamingju. Orð Krists er frelsandi sannleikur — helgar alla
þekkingu.
Þess vegna skal þetta nýja þekkingarmusteri opnað og vígt í
nafni hans. í slíkri vígslu birtist líka, þótt í veikleika sé, stöð-