Kirkjuritið - 01.11.1960, Blaðsíða 18

400
KIRKJURITIÐ
sem annars staðar, margt líkt með skyldum. Ekki efa ég held-
ur, að þjóð vorri er það lífsnauðsyn eins og ísrael á dögum Am-
osar, að leiðtogar henni láti réttinn vella fram sem vatn og
réttlætið sem sírennandi læk.
Það stendur líka enn í fullu gildi, að Frelsarinn hrópar vei
yfir fræðimönnum og Faríseum (þ. e. bæði prestum og stjórn-
málamönnum), sem ekki skeyta um það, sem mikilvægast er:
réttvísina og miskunnsemina og trúmennskuna. Blindir og eig-
ingjarnir leiðtogar geta engu síður nú en þá leitt bölvun og
tortíming yfir þjóð sína, sem aldir þarf til að bæta. Stjórnmála-
maðurinn er kallaður til þjónustu — og ef hann sinnir henni
ekki, þá er hann vargur í véum.
Þessum sannindum megum við prestarnir náttúrlega ekki
stinga undir stól. En er ekki ósanngjarnt að bera okkur á brýn,
að við gerum það með öllu? Erum við ekki alltaf fyrst og
fremst að prédika siðfræði, miklu meira en oft hefur verið gert
m. a. á rétttrúnaðartímabilinu? Jú, við höldum því fram sunnu-
dag eftir sunnudag árið um kring, að allir menn eigi að leita
sannleikans og virða hann, en hata lygina í allri mynd. Allir
eigi að vera grandvarir í orði og æði, áreiðanlegir, trúir, óeigii1'
gjarnir, sáttfúsir, friðelskandi, bróðurelskir, góðviljaðir í garð
allra, sanngjarnir, réttlátir, heiðarlegir. Allir — alþingismenn
engu síður en aðrir.
Þetta segjum við ár eftir ár, en það hefur kannske sorglegn
lítil áhrif, líkt og þegar dropi fellur á stein. Það þyrfti senni-
lega að fylgja því betur eftir, bæði af okkur prestunum og
leikmönnunum.
Ég fór til dæmis að hugsa um það, þegar ég gekk frá þess-
um reiða vini mínum, hvort það væri nú ekki líkt með hann og
mig, að hann hefði jafnvel áratugum saman kosið sama flokk-
inn — ef þá ekki sömu mennina til Alþingis. Og hvort reiði
okkar væri þá eins djúpstæð eins og hún væri ólgandi. Því
enga prédikun skildu víst stjómmálamennirnir betur, né léW
sér frekar að kenningu verða en prédikun atkvæðaseðlanna.
Út frá því komst ég í ýmsar hugleiðingar, sem hér verða ekki
raktar.
Hins vegar ætla ég að bæta við nokkrum setningum, ef verða
mættu til varnar misskilningi, en til frekari skýringar.
Enginn skyldi halda, að ég væri á móti öllum reiðilestri og