Kirkjuritið - 01.11.1960, Page 33

KIRKJURITIÐ
415
sigurvissa í gegnum hinar þungu prófraunir í þessuni skóla,
virðast eigi heldur síðar á æviskeiði hennar hafa brugðið við
hana tryggðum.---------
Kveöja til lífsins heitir kvæði, sem séra Ólafur mun hafa ort,
skömmu áður en ævi hans lauk. Þar lítur hinn trúaði klerkur
yfir farinn veg með karlmannlegri hugarró og þakkar æðri
niáttarvöldum fyrir vernd alla í veðrum lífsins. Við skynjum
þarna innstu hugarhræringar, heyrum þarna játningu, sem
hvergi annars staðar er að finna.
Undir ljóðlínum þessum úr kvæðinu getur, hver sem vill,
lesið langa sögu óskráða:
Hve má ég þakka augu, er ávallt skin
að allra skugga baki hérna sáu, —
og svo að fá hér förunaut og vin, —
er farsæld mína jók í stóru og smáu.
Séra Ólafur mun hafa verið kominn um sextugt, þegar hann
tók að leggja stund á dráttlist. Hún varð honum bæði dægra-
dvöl og unun, þegar sól tók að halla í vestur og kyrrð kvölds-
ins að færast yfir. Hugur hans átti enn vængi til flugs og hönd-
ln var hög, svo að af bar. Menn með gáfnafari séra Ólafs og
þroskaskilyrðum eru raunverulega að nema alla ævi.
Skammt mun þess að bíða, að það hljómi sem skröksaga,
að sóknarprestur, sem þjónaði brauðum í sveitum þessa. lands
frá 1885 til 1920, eins og séra Ólafur gerði, hafi oftlega orðið
að brjótast áfram í botnlausri ófærð bæjarleið eftir bæjarleið
a hestbaki í sortabyl eða svartnætti skammdegisins til þess að
Segna embættisverkum. En þegar séra Ólafur skyggndist til
haka á síðkvöldi ævinnar, sá hann enn í minningunni skæran
hjarma af Ijósinu, sem konan hans setti jafnan út í gluggann,
þegar hún átti von á honum heim gegnum sortann og hríðina
Ur embættiserindum, svo að hann mætti beina stefnu sinni að
hinum friðlýsta reit, heimilinu þeirra, þar sem beið hans bros
°S opnir armar konu og barna.
Séra Ólafur átti heima á Bjargarstíg 5, unz yfir lauk. Þar
andaðist hann 13. marz 1935, sjötíu og fimm ára að aldri.
A svipaðan hátt og eiginkona séra Ólafs, frú Ingibjörg Páls-