Kirkjuritið - 01.11.1960, Qupperneq 34

416
KXRKJURITIÐ
dóttir, hafði margoft vísað honum leið heim utan úr sortanum
og myrkri skammdegisins, hafði hann einnig borið gæfu til
þess að lýsa öðrum á vegferð þeirra með ljósi mannvits og
framsýni, lýsa þeim út úr skuggum vonleysis og deyfðar inn
á lönd fegurra mannlífs með víðara sjónarsviði. Slíkum mönn-
um ber alþjóðar þökk og óskipt virðing fyrir auðnuríkt ævistarf
í þágu íslenzkrar menningar.
Laugarvatni, 15. júlí 1960.
Þóröur Kristleifsson.
Til hvers er að lesa Ritninguna?
Hvers vegna les ég og ættir þú að lesa Biblíuna? Ég hef
áður gert þess grein, að kirkjan er starfandi félagsskapur. Ef
hún er veik að einhverju leyti, verður hún sér til minnkunar;
sé hún hins vegar sterk, vex hún í áliti. Hún verður stöðugt að
gæta erfðar sinnar, reglna og takmarks. Og vegna þess að sér-
hver meðlimur hennar hefur sitt gildi, verða allir að þekkja
þetta sem bezt. Á fyrstu dögum kirkjunnar nægði hið talaða
orð. Það stóð þó ekki lengi. Leiðtogar kirkjunnar, þeir, sem
höfðu sjálfir séð og heyrt Krist, tóku sig til og festu á blað,
það sem hann hafði sagt og gjört. Enn fremur skýrðu þeir fra
því, hvernig kirkjan myndaðist og fékk sitt skipulag i fyrstu,
og rituðu söfnuðum bréf til fræðslu og áminningar. Og þannig
varð Nýja testamentið til.
En hjálpræði Guðs átti sér langan aldur. Hann hafði valið
og uppalið ákveðna hjálparsveit mönnum til sáluhjálpar. Gyð'
ingarnir voru hans útvalda þjóð, sem hann sleppti ekki hendi
af. Þótt þeim hætti til að fara stöðugt út af sporinu, agaði hann
þá og hafði á þeim fast taumhald. Og þeir sjáendur, sem skildu
hvað Guð hafði í huga, skrifuðu niður fyrirætlanir hans. Þ®r
er að finna í Gamla testamentinu. Þrátt fyrir brigð Gyðinga,
var ákveðin erfikenning fengin: Menn vissu nú fyrirætlun Guðs
með mennina, þekktu að nokkru leyti eðli hans og markmið-