Kirkjuritið - 01.01.1961, Blaðsíða 42

36
KIRKJURITIÐ
Eins og fyrr segir, varð þessi handtaka hans til þess, að norska
kirkjan reis eindregið gegn ,,ríkinu“ — nazistastjórninni. Hún
sýndi það í raun og veru, að þegar í odda skerst, ber framar
að hlýða Guði en mönnum. Kirkjan á ekki annars úrkosta —
ef hún vill með réttu kenna sig við Krist og þjóna honum. —
Þessi afstaða og aðferð norsku kirkjunnar, ásamt tiltektum
kennaranna norsku, sem fóru líkt að ráði sinu, höfðu sennilega
meiri þýðingu fyrir norsku þjóðina en nokkuð annað á þeim
tímum — réðu því, að raunar komu Norðmenn ósigraðir úr
baráttunni, þótt land þeirra væri hernumið árum saman.
Þegar Þjóðverjar gáfust upp, setti útlagastjórnin í London
Arne Fjellbu biskup yfir Finnmörk til bráðabirgða. Nokkrum
mánuðum síðar settist hann svo á biskupsstólinn í Niðarósi.
22. júní 1958 lagði hann hendur yfir Ólaf 5. Noregskonung
þar í dómkirkjunni og lýsti blessun Guðs yfir honum og ríkis-
töku hans. Það var stór stund í lífi biskups og norsku þjóðar-
inanar, eins og kirkjuhátíðin 1953, þegar þess var minnzt, að
800 ár voru liðin frá því, að Nikulás Breakspear, síðar Hadrían
páfi 4., vígði Jón Birgisson Stafangursbiskup fyrstan manna
erkibiskup í Niðarósi. Enn má þess geta, að Fjellbu vígði Astrid
prinsessu og mann hennar 12. þ. m.
Á ferð sinni á Indlandi 1953 rakst Fjellbu á yoga á götu í
Kalkútta einn morguninn. Sagði yoginn honum ýmsa liðna at-
burði og aðra ókomna úr ævi hans. Þar á meðal, að það ætti
fyrir Fjellbu að liggja að deyja úr hjartaslagi. Biskup telur það
ekki ólíklegt, því að hann kennir nú hjartasjúkdóms. En hvort
sem sú spá rætist eða ekki, eða hvenær sem kallið kemur til
Arne Fjellbu, getur hann kvatt heiminn með miklu þakklæti.
Hann hefur verið mikill lánsmaður á marga vegu. Honum hef-
ur m. a. auðnazt að inna lengi og trúlega af höndum þá þjón-
ustu, sem hann kaus sér í æsku. Hann hefur ekki verið leigu-
liði, heldur höldur í norsku kirkjunni og á þann veg verið
kirkju sinni og þjóð góður sonur.
Áhrifa Fjellbus mun lengi og víða gæta eftir að nafn hans er
gleymt. Því mun hann vel una. Það er óskadraumur eldhuga-
og vökumanna.
Gunnar Árnason.