Kirkjuritið - 01.01.1961, Blaðsíða 51

Bókafregnir.
Selma Jónsdóttir: Býzönzk dómsdagsmynd í Flatatungu. ■—
Almenna Bókafélagið, Reykjavík.
Þótt mér fyndust myndirnar forvitnilegar og vel gerðar, hóf
ég lesturinn með nokkrum kvíðboga, líkt og væri ég að leggja
uPp í ófærð, sem ég yrði nauðugur að kafa til að komast að
efninu. Doktorsritgerðir eru að jafnaði ærið þurrar og strembn-
ar og ósjaldan hreinn myrkviður. En ég varð hér fyrir óvæntri
gleði. Þessi bók er hreinn skemmtilestur, ljós og greiður. Frúin
hefur sem sé fundið gull í grasi og það lýsir fagurlega af því,
þegar hún ber það upp í birtuna.
Margt veldur því, að bók þessi hlýtur að verða almennum
lesanda til gróða og gleði og kirkjunnar mönnum sérstaklega.
Þótt hún sé harmsaga öðrum þræði. Því að engum dylst, hví-
lik firn af íslenzkum listaverkum fyrri alda hefur farið í súg-
inn og grotnað niður vegna óhirðu og skilningsleysis lærðra
sem leikra, fyrir utan allt, sem týnt er og tröllum gefið er-
lendis. Hitt hlýjar manni þó meira að þessu sinni, að þessi f jala-
brot skuli þrátt fyrir allt hafa varðveitzt fram á þennan dag,
°g að íslenzk kona skyldi verða til þess að lesa úr rúnum þeirra
og bregða yfir það skærri birtu, hvernig straumar hámenning-
ar miðaldanna bárust alla leið hingað út. Og að til voru hér á
gullöld sagnaritunarinnar einnig aðrir listamenn, sem alls stað-
ar hefðu reynzt hlutgengir sem skáldin. Flestum mun það hafa
verið með öllu dulið, að hér gætti nokkurra býzanzkra áhrifa á
sviði kirkjunnar eða þjóðlífsins, svo að heitið gæti. En vel má
vera, að þau komi víðar í ljós, þegar betur verður leitað.
Þótt dr. Selma kæmist af tilviljun á sporið, eins og hún lýs-
ir, rekur hún sig síðan áfram af mikilli hugkvæmni og ná-
kvæmri getspeki. Og þar sem konur hafa á öllum öldum auðg-