Kirkjuritið - 01.06.1961, Blaðsíða 26

KIRKJURITIÐ
264
J)jóð’a, sem nýtekið’ liafa kristni og skortir hraparlega fræðslu
uin |>essi mál. Ollum er sú nauð'syn Ijós.
En í landi sem voru, þar sem kristindómurinn er talinn gam-
all og gróinn, á líka slíkt lestrarefni erindi til almennings. Hús-
lestrarnir, sem lögðust til fulls nið’ur fyrir uin 30 árum, þegar
útvarpið kom til sögunnar og ruddi Jieim úr vegi, liöfðu mikið’
gildi og ómetanleg áhrif, þrátt fyrir ýmsa vankanta eins og
gengur. Síðan hefur það gerzl æ fátíðara að fólk, sem er mið-
aldra eða yngra, lesi nokkuð að ráði um kristindómsmál, nema
]>á meira og minna kristilegar sögur, sem talsvert hafa verið í
tízku.
En eik, sem var öld að gróa, má fella á svipstundu, og túni,
sem ræktað var í þúsund ár er liægur vandi að bylta í flag á
einu dægri. Kirkjan cr akur, kristinn boðskapur útsæð'i, sem
stöðugt verður að sá og lilúa að' með liverri kynslóð. Ég lield
vér Islendingar gerum oss Jjetta ekki nógu Ijóst. Þú gætir, les-
andi góður, auðsýnt skilning þinn á ])ví, með því t. d. að litvega
einn kaupanda að Kirkjuritinu. Ef kaupendum ]>ess fjölgaði
um helming væri unnt að bæta það á margan hátt og efla álirif
þess. Þetta kostaði ])ig ekkert, en það gæti orðið kirkjunni
þinni mikils virði. Og liag hennar, framgang og framkvæmdir
berum vér öll fyrir brjóstinu eins og oss ber skylda til.
Gunnar Arnason
Sjálfsögun.
Gleim Cunningham er iuaður nefndur. Hann var um skeið lieimsmeistari
í niíluhlaupi. I æsku sinni lenti lianii í skólabruna og skaðbrenndist þá
svo að talið var víst að lianii biði þess aldrei bætur. Læknarnir fullyrtu að
liaiin yrði aldrei fær utn að ganga svo lieitið gæti. Að minnsta kosti þyrfti
þá kraftaverk að koma til söguiinar. Þegar hann var á þessu flæðiskeri
staddur, fór hann að freista þess að' ganga á eftir plógnum á akrinum með
þeim bætti að styðjast sem liezt við hann. Síðan gerði hann endalausar til-
raunir í þá átt að vita hvað sér gæli tekist með fólunum. Og árungurinn
vurð sá, sem fyrr segir. — H. E. Fordick,