Kirkjuritið - 01.06.1961, Blaðsíða 29

KIRKJURITIÐ
267
Skemmtistaðimir munu sækjast eflir ykkur. Það er ekkerl
alliugavert við það að skemmta sér í liófi og á siðmenntaðan
liátt, þótt Jiað sé orðið erfitt nú á ímum. En það sannast hér,
seiu postulinn sagði: ,JÉg má ekki láta nokkurn lilut fá vahl
yfir mér.“ Og munið að tilgangur skemmtistaðanna er nálega
sá einn, að ná í peningana vkkar. — En ekkert af þessu getur
orðið gmndvöllur til að byggja framtíð sína á.
En hvað segið þið um kirkjuna? Hún hýður ykkur einnig
leiðsögn sína. Hverju ætlið þið að svara lienni? Ætlið þið að
ganga fram hjá henni eða koma inn og vita livað hún hefur
að hjóða? Hún býður ekki upp á neina skemmtun, en liún
nýður ykkur annað varanlegra. Hún býður ykkur leiðsögn í
anda Krists, og ég held, að allur skólalærdómur, yfirleitt alll
uppeldi, hvíli ekki á sterkum grundvelli, ef þetta er ekki byggl
á kristinni trú, sem mótar lífið. Kristin æska brýtur ekki lög
og frcniur ekki afhrot. Ef hún gerir það, er hún ekki kristin.
Þegar ég er að hugsa um þetta, dettur mér í hug atburður,
sem gerðist suður í Frakklandi fyrir 50—60 árum. Frakkar
höfðu þá fyrir nokkrum árum þurrkað kristindómskennslu
hurt úr skólum sínuni. Og nú skulum við virða fyrir okkur ung-
hngspilt, sem stendur framnii fyrir dómurum sínuni í réttar-
salnum, en liann er ákærður fyrir mjög alvarlegt afhrot. Hann
gat ekki annað gert en játa afhrot sitt, en þegar verjandi lians
tók til máls sagði hann:
„Herrar mínir! Ég get ekkert gert fyrir þennan dreng. Hann
hefur játað afhrot sitt. En samt ætla ég að segja nokkur orð.
Eg sé hér fyrir framan mig í réttarsalnum mynd af frelsaran-
"m. Hún hangir hér í viðhafnarsal yðar, þar sem þér kveðið
uPp dóma vfir afbrotamönnum, en hví lieyrisl ekkert um liann
' skólunum yðar, sem þér sendið hörn yðar í? —- Hvers vegna
her unglingurinn fyrst að sjá hann hér, þegar liann er orðinn
sékur við landslög? Ef h ann liefði fengið að sjá hann og lieyra
eitthvað um hann, meðan liann sat á skólabekk, gat verið að við
hefðum losnað við að sjá liann hér á hekk afbrotamanna.---
lJað eruð því þér, sem ég ákæri. — Þér. sem breiðið út vantrú
°g nninaðarsýki meðal fólksins og látið yður svo furða á því að
"ngir menn skuli leiðast til afhrota.--Dæmið þér piltinn.
■^ér hafið rétt til þess. En ég ákæri yður--það er skylda
mín.“