Kirkjuritið - 01.02.1962, Blaðsíða 3

Áskorun allsherjarþings kristninnar
til allra ríkisstjórna og þjóða
1. Hið þriðja allslierjarþing; Alkirkjuráðs, þar sem saman
eru komnir kristnir menn livaðanæva að úr öllum lieimi, send-
ir þessa áskorun ríkisstjórnum og þjóðum allra landa:
2. í dag er styrjöld í sjálfri sér sameiginlegur óvinur allra.
Styjöld er glæpur gagnvart eðli mannsins. Framtíð margra
kynslóða og arfleifð liðinna alda er í veði. Hvort tveggja er
auðvelt að eyðileggja, því að atferli eða mistök fárra geta
ldeypt öllu í bál. Erfiðara er að varðveita þetta og lilúa að
því, því að það krefst einlægra aðgerða allra. Megi liófsemi
og ósérplægni ríkja í öllu, sem kann að liorfa til styrjaldar,
þolgæði og einbeitni, þegar leitað er lausnar á því, sem veld-
ur sundurþykki, dirfska og hugrekki í því að neyta hvers færis
til þess að stuðla að friði.
3. Til þess að aftur verði snúið frá þeirri stefnu, er liggur
til styrjaldar, og vikið á vegu friðarins, verða allir að hætta
að lióta því að beita vopnavaldi. Þetta krefst þess, að tauga-
stríði sé hætt, að þvingunum sé ekki beitt við smáþjóðir, að
sprengjur séu eigi látnar rymja. Samtímis er ómögulegt að
liafa meinbægni í frammi í milliríkjamálefnum og vinna að
gagnkvæmri afvopnun.
4. Yígbúnaðarkeppnin verður að stöðvast. Alger og almenn
afvopnun er hið viðurkennda takmark og það verður að stíga
raunhæf skref til þess að ná því. 1 svipinn ber af fullri einurð,
livort sem byrlega þykir hlása eða ekki, að taka til einlivers
slíks ráðs, sem markar skil, svo sem að hætta sannanlega til-
raunum með kjarnorkusprengjur.
4