Kirkjuritið - 01.02.1962, Blaðsíða 7

KIRKJURITIÐ
53
áttan var frekar stirð, einna líkust umlileypingi liér á Suður-
landi, svo það var ekki liægt að stunda neinar skemmtireisur.
Þó fórum við nokkuð um Harðangur. Og blessað fólkið sagði:
Þið hefðuð átt að vera hér að sumri til. Svo komum við á
nokkra sögustaði. T. d. fórum við út í Herðlu, þar sem Egill
reisti níðstöngina.
HvaS viltu segja um kirkjulífiS í Haus?
Kirkjusókn er minni en ég liélt að væri á þessum slóðum.
Eyrir nokkru voru kirkjugestir taldir í eitt misseri í Björg-
vinjarbiskupsdæmi og reyndist hún vera 4—5%. Það er minna
heldur en hérna á Síðunni og þó finnst manni oft vera sorg-
lcga fátt við kirkju, þótt sjaldan verði messufall.
En kynntustu ekki prestunum og félagsskap þeirra?
Jú. Við vorum t. d. á tveim fundum í prestafélagsdeildum.
Önnur var fyrir eitt, hin fyrir tvö prófastsdæmi. Annar fund-
urinn var á Hamri á Ostruey, hinn á Tysnes, þar sem hét
Njarðarlög til forna. Fundirnir eru haldnir lijá prestunum á
víxl og liefur pastor loci og þó einkum kona liaus, allan veg
°g vanda af öllum móttökum og uppihaldi fundarmanna með-
an á fundi stendur. Getur maður sagt sér það sjálfur, að þetta
er ekki lítil fyrirhöfn, þegar þess er gætt, að taka þarf á móti
15—20 manns. Þótt prestssetrin séu bæði stór og rúmgóð, er
langt frá því að þau liýsi slíka fjöld gesta, en þeim var þá
koniið fyrir í næstu húsum til gistingar. Aftur á móti voru all-
ar máltíðir heima á prestssetrinu. Var gestum sýnd mikil rausn
í mat og drykk og vendilega breytt eftir orðinu: Gleymið
ekki gestrisninni (Hebr. 13:2.). Þessi fundahöld eru því nokk-
ur fyrirliöfn og kostnaður fyrir presta, en þess ber þó að gæta,
að þetta kemur vfirleitt ekki nema einu sinni á livern prest,
þar sem þeir eru margir á félagssvæðinu og gera langtum meira
að því að skipta um brauð lieldur en prestar liér á landi,
enda eru prestskosningar ekki tíðkaðar í Noregi.
HvaS var gert á fundum þessum ?
Á þeim báðum voru aðkomumenn, sem fluttu guðfræðilegt
erindi. Á Tysnes var forstöðumaður guðfræðiskóla N.M.S.
í Stafangri, Tidemann Strand og talaði um trú og lífemi, en
á Hamri talaði Stormark ferðaprestur um guðfræði Páls. Urðu
um bæði þessi erindi miklar umræður, en annars ræddu prest-
arnir meira um liið praktiska, nýjar leiðir í boðun orðsins,