Kirkjuritið - 01.02.1962, Blaðsíða 21

KIRKJURITIÐ
67
is fróða. Ummæli Stefáns um kirkjuna eru því næsta fjarstæðu-
kennd, enda mun hitt vera sanni nær, að liefði íslenzka kirkj-
an á 12. og 13. öld verið veikari og þroskaminni, er vafasamt,
að vér hefðum eignazt svo ágætar fornbókmenntir og raun ber
vitni um. Kirkjunni eigum vér ekki sízt að þakka, hve áhrifin
frá endurreisn 12. aldar bárust fljótt til lslands“.
Þeirra er hluturinn mestur
Það hefur vakið nokkra eftirtekt, að ung kona lauk nýlega
embættisprófi í guðfræði — önnur í röðinni hérlendis. Víst
má telja, að hún eigi greiða leið til vígslu og embættis, ef liún
æskir þess. Og vonandi að hún sveigi inn á þá braut. Presta-
skortur er nú í landinu og hlýtur að fara ískyggilega vaxandi
á næstu árum. Fáir hafa inn-
ritazt í guðfræðideildina um
nokkurt skeið, enn færri lokið
þaðan námi og fæstir farið í
prestsskap að því búnu. Ýms-
ir orðið kennarar eða blaða-
menn eða hitt og þetta, eins
og jafnan hlýtur að verða.
Gjarnan mætti athuga nánar
og ræða frekar liverjar eru
megin orsakir þess, að guð-
fræðinám og prestsstaða laðar
svo sárafáa. Margir kenna því
um hvað prestar séu illa laun-
aðir, en það er ekki eina or-
sökin. Ef til vill ekki sú veiga-
mesta. Hugsjónir verða ekki
keyptar með peningum og
ekki heldur auðveldlega
kyrktar með lítilsháttar harð-
Auður Eir Vilhjálmsdóttir rétti eða vanmati. Með þessu
er ekki gefið í skyn að óhætt
se, hvað þá æskilegt að kreppa skóinn að prestum frekar
en nokkrum öðrum. Sjálfsagt að þeir sitji við sama borð