Kirkjuritið - 01.02.1962, Blaðsíða 45

KIRKJURITIÐ
91
þeir alla alpenga vinnu, voru þeir í rústarverki, gengu að slætti
og reru á sjó. En vegna menntunar sinnar voru þeir sjálfkjörnir
leiðtogar alþýðunnar jafnt í veraldlegum málum sem andleg-
um málum“. A■ ö>1 Strönd °e V°ear'
—oo—
„Um veturinn áður en eldurinn yfirféll varð hér embættis-
fall á 9 dögum í röð, þó bezta veður væri allar vikurnar. Ég
féll í djúpa þanka af þessu og ályktaði með sjálfum mér að
bér mætti eittbvert vfirbangandi straff ókomið vera, þar svodd-
an dómur byrjaði á Guðs búsi, og tók að vanda mig sem bezt
ég kunni11. Þannig kemst séra Jón Steingrímsson að orði í Eld-
riti sínu. Ættum við prestarnir ekki að reyna þetta sama ráð
við hinum tíðu messuföllum nú á tímum.
Sigun'eig Friðriksdóttir á Kálfsstöðum, Hjaltadal,
fann sálm þennan — sem er ritaður af séra Zoplioníasi
Halldórssyni — í eftirlátnum eigum föður síns, F.
Jóhannessonar, Reykjum, Hjaltadal.
Drottinn lœtur sína sól
yfir góSa og illa skína,
öllum sendir geisla sína
Haizkan hans um byggS og böl.
Skín á Jtig og skín á alla
skœra sólin gœzku lians.
Lát }>á og á aSra falla
endurskiniS kœrleikans.
Drottinn sendir dögg á jörS,
yfir tún og eySisanda,
akurlönd og bera granda,
blómsturgarS og björgin hörS.
kér, sem Drottins dagga njótiS,
dreypiS þeim á aSra f>á;
i'eitiS þeim á grasiS, grjóliS,
GuS svo látiS fyrir sjá.
Drottinn elskar alla þjóS,
einnig sina eigin féndur,
opinn þeim hans faSmur stendur.
BreytiS þannig, börn hans góS.
Þá, sem ySur bölva, blessiö,
biSjiS GuS aS náSa þá;
þá, sem ySur hata hressiS,
hjálpiS þeim, sem ySur þjá.
Elska fleira en eigin reit:
fólk þitt, börn þín, föSur, móSur,
frœndur, vini, systur, bróSur,
eigin söfnuS, eigin sveit.
Elska fleira en eigin landa,
elska fólk um gjörvöll lönd;
aSrar þjóSir einnig standa
undir Drottins náSarhönd.
Elska þá, sem eru í dag,
elska börnin eldri tíSar;
elska þá, sem koma síSar,
greiddu þeirra gœfuhag.
Elska menn og málleysingja:
mynd vors GuSs og orm á jörS:
Elska þá meS cnglum syngja:
endurleysta Droltins hjörS.