Kirkjuritið - 01.02.1962, Blaðsíða 47

Bókafregnir
SÉRA FRIÐRIK SEGIR FRÁ.
Samtalsþœttir Valtýs Stejánssonar
viS séra Friörik Friöriksson.
Þetta litla kver er mikil hók. Þaði
geymir skýra mynd og síungan anda
sérstæðs inikilmennis milli spjalda
sinna. Margir meðal síðari kynslóða
munu öfunda oss af persónulegum
kynnum við séra Friðrik og lengi
»iun hann lifa með þjóðinni í sög-
Unt og sögnuin. Gott til þess að vita
»3 sjálfsævisaga hans komst að
U'iklu leyti á pappírinn. I þessum
s»iáþáttum leiðir Valtýr Stefánsson
mikilli snilld, liann ljóslifandi
ffam á sviðið með nokkrum augna-
idiksmyndum. Manni kemur ósjálf-
•átt í hug Fíoretti — hin víðkunnu
smáhlómstur — sagnirnar um Fraus
ffá Assisi. Enda ýinsir drættir líkir
»*eð háðum þessum miklu trúmönn-
um og mannvinum.
Formáli séra Bjarna Jónssonar og
eftirmáli dr. Gylfa Þ. Gíslasonar eru
góður hókarauki.
Jónas Jónsson:
ALDAMÓTAMENN.
^mítir úr hetjusögu (1—II).
Rókaforlag Odds Björnssonar.
Höfundurinn kveður ætlun sína
bá að ritsafn þetta verði „Leshæk-
ur heimilanna", sem hregði upp eft-
irminnilegum og sönnum lífsmynd-
um úr sögu þjóðarinnar eftir 1874.
Segir hann í stuttu máli frá 44 at-
kvæðamönnum íslenzkum, sem allir
voru að einhverju leyti hrautryðj-
endur fyrir og eftir síðustu aldamót.
Hér eru engar þurrar ættartölu-
skrár á ferðinni né ítarlegar ævi-
sögur. Þetta er lifandi frásögn af
því livað sögumanni er minnisstæð-
ast, og finnst mest til um, í svip og
afrekum mikilhæfra manna i öll-
um stéttum. Vart mun nokkur nú-
lifandi maður vera jafn fær til að
skrá þessa nýju íslendingaþætti og
J. J., sakir þekkingar hans og rit-
snilldar. Honum tekst hvort tveggja
afburðavel, að marka myndina
glöggt og gera frásögnina skemmti-
lega. Auðvitað verður deilt um
skilning hans á einstaka mönnum
og skýringar hans á mörgum atrið-
um. En það, sem hér skiptir mestn
máli er, að höfundur skilur réttilega
þörf ,,söguþjóðarinnar“ að vanrækja
ekki sögu sína eins og nú brennur
við, síðan úr svo mörgum hókum er
að moða, að enginn getur lesið
nema lítið hrot af því, sem her fyr-
ir augun og herst upp í hendurnar.
Almennur ófróðleiki um sögu þjóð-
arinnar væri oss hreinn lífsháski.
Hér er því miður ekki rúm til að
nefna neina þættina. En ég hlakka