Kirkjuritið - 01.05.1962, Blaðsíða 8

150
KIRKJURITIÐ
að' stjórna vörnum gefin ofdrykkju og eiturnautn, liliðstæðan
berklayfirlækni.
Allt þetta kostar að vísu mikið fé, en það kostaði líka bar-
áttan gegn berklaveikinni og telja fáir það eftir nú orðið. Nú
þegar fer mikið fé til áfengisvarna, en þær eru kákkenndar og
í liöndum manna, sem eru að vísu af góðum vilja gerðir, en
vantar nauðsynlega menntun og sérþekkingu, auk þess sem
sumir þeirra eru svo lialdnir kreddufastri þröngsýni um það,
bvernig vinna beri á móti á áfengisbölinu, að þeir bindra með
því sainstöðu uin úrlansn þessa vandamáls. Meðferð þess á
ekki að vera í höndum neinna viðvaninga, heldur beilbrigðis-
stjórnarinnar sjálfrar og fjárveitingar í þessu skyni eiga að
renna til lækningar sjúklinganna, en ekki til að verðlauna
bindindismenn, þótt þeir séu góðs maklegir. Allir beiðarlegir
menn ættu að geta verið sammála um það.
Þeir, sem liaft hafa fjármálavaldið undanfarna áratugi, liafa
vegna smásálarskapar verið að svipta sveitir landsins þeim
embættismönnum, sem þær liafa haft, og á þetta bæði við um
lækna og presta. Svæðafélög héraðslækna, þar á meðal það,
sem ég var formaður í um tvo áratugi, bafa nær árlega bent
á bættu, sem af því stafar að rígbinda greiðslu til bæfra og
vel menntaðra béraðslækna fyrir læknisverk þeirra við einn
þriðja eða fjórða hluta þess gjalds, sem liver læknisskussi í
stóru bæjunum tekur fvrir nákvæmlega sams konar verk. Þetta
er ekki aðeins fjárbagsatriði, lieldur einnig sálfræðilegt atriði.
Með því var verið að setja béraðslæknana í nokkurs konar úr-
kast læknastéttarinnar, bæði í augum læknaefna og almenn-
ings, en engar uppbætur á bærri embættislaunum eða sérstök-
um lilunnindum geta unnið þetta upp, því að læknar Jiurfa,
sem betur fer, sinn metnað, og eru ekki allir reiðubúnir til
að taka mútur á sjálfum sér. Við böfum líka þráfaldlega bent
á nauðsyn þess, að læknahéruðin befðu nokkurt fylgifé í nauð-
synlegum, en dýrum, áliöldum, svo að kostnaðurinn við að
taka að sér bérað fældi ekki efnalitla menn frá því. Heilbrigð-
isstjórn og alþingi er nú loksins að taka til greina bendingar
okkar í þessum efnum, en ég er bræddur um, að það sé orðið
of seint og gagnger endurskoðun á allri heilbrigðisþjónustu
sveitanna sé óumflýjanleg. Annars má það telja merkilegt
öfngstreymi, ef góð læknishéruð úti á landi ganga ekki út, því