Kirkjuritið - 01.05.1962, Blaðsíða 12

154
KIRKJURITIÐ
söfíðu er það algert lágmark. Annað mál er liitt, að fnll þörf
er á að breyía mjög starfstilhögun presta liér í Reykjavík og
má læra nokkuð af reynslu læknanna í því efni. Það hefur
gefizt mjög illa að liafa tvo eða fleiri jafnréttháa lækna við
sama spítala, og því var það fært í lög að liafa sérstakan yfir-
lækni við liverja slíka stofnun og láta aðrir læknar sér það
vel lynda. Hér í Reykjavík eru aftur á móti tveir jafn réttliáir
prestar við stærstu kirkjurnar og verður því söfnuðurinn að
meira eða minna leyti klofinn, þ'í að klíkur myndast alltaf
um þá, jafnvel þótt þeir sjálfir vilji liafa með sér bróðurlega
samvinnu. Hið rétta er að Iiafa einn sóknarprest við slíka
kirkju og leggja lionum til aðstoðarpresta, einn eða fleiri eftir
þörfum. Prestar geta ekki og er enda ekki ætlað að lifa á
föstum launum sínum eingöngu, og hlýtur því að verða nokk-
ur samkeppni lijá þeim um aukaverkin, enda er það stund-
um liaft í flimtingum. Heilhrigara væri að afnema greiðsl-
una til þeirra fvrir aukaverk, en ætla þeim fasta greiðslu
fyrir hvern safnaðarmeðlim á svipaðan hátt og læknar fá nú
gjald fyrir hvert sjúkrasamlagsnúmer, en það gjald skiptist
svo eftir föstum reglum niilli sóknarpresla og aðstoðarpresta
þeirra. Sjálfur hef ég haft nokkra aðstoðarlækna, haft við þá
góða samvinnu og skilið við þá alla sem vini. Mér þykir ólík-
legt, að prestar séu miklu verri í samvinnu en læknar.
Annars er óheijpilegt að liafa söfnuðina mjög stóra, því að
það dregur úr félagstilfinningunni, enda er ekkert á móti því,
að prestur liafi fleiri en einn söfnuð, ekki sízt ef hann hefur
aðstoðarprest, og tíðkast það fyrirkomulag sums staðar hjá
frændþjóðum okkar. Því væri líka réttara að reisa nokkrar
tiltölulega smáar kirkjur í úthverfum borgarinnar í stað fárra
stóra. Ekki cr það heldur frágangssök, að fleiri en einu söfn-
uður liafi í félagi afnot þeirra stóru kirkna, sem þegar eru
komnar.
Á sumum stöðum erlendis er prestur á verði í kirkjunni eða
öðrum tiltækilegum stað dag og nótt og getur fólk í andleg-
um nauðum leitað til hans. Talið er, að þetta liafi forðað ýms-
um frá sjálfsmorði eða öðrum örþrifaúrræðum. Þetta er and-
leg slysavarðstöð og væri liægt að koma lienni hér upp, ef
prestar liöfuðstaðarins hefðu um það samvinnu. Hér er mikið
talað um ofdrykkju, eiturnautn og afhrot unglinga, en kirkj-