Kirkjuritið - 01.05.1962, Page 22

KIRKJURITIÐ
164
mynd, þá hefðum við afneitað lionum þúsund sinnum áður en
nokkur hani hefði galað! Hver sem notar vísindalega sálfræði
til að skyggnast um að tjaldabaki, ekki aðeins í h'fi sjúklinga
sinna, lieldur miklu fremur í eigin 1 ífi, (framhjá því kemst
enginn ósvikinn sálfræðingur), mun verða að viðurkenna að
sú þrekraun að gangast við sjálfum sér í allri sinni eymd, er
hið erfiðasta allra verka, allt að því óframkvæmanlegt í
reynd. Hugsunin ein getur framkallað angistarsvita. Við er-
um sjaldan lengi að kjósa þann kost að þræða heldur króka-
leiðir, til ]iess að viðhalda vanþekkingunni á sjálfum okk-
ur. Svo gerum við okkur títt um hresti annarra og syndir. Slíkl
vekur þægilega tilfinningu fyrir eigin ágæti, sem við svo góð-
fúslega látum í té, svo að þokan megi haldist í sjálfum okkur
og náunganum. Guði sé lof, — loksins tókst að sleppa úr eig-
in greipum! Flestum tekst að leika þennan leik án þess að
verða bumbult af, en ekki geta það allir. Og þeir fáu liníga
niður á sinni-Damaskus-vegferð, verða liugstríði að hráð. -—
Hvernig get ég orðið slíku fólki að liði, ef ég er sjálfur á
undanlialdi og e. t. v. lialdinn þessum sama morlmrsacer, sem
sálfræðin nefnir neurosis.
Aðeins sá, sem hefur gengizt við sjálfum sér eins og hann
er, á það „hlutlausa raunsæi“, sem til þarf. En með réttu
getur þó enginn lirósað sér af því að liafa gengizt þannig
við sjálfum sér til fulls. Við getum vísað á Krist, sem fórnaði
sinni tímanleg tilveru þeim guði, sem innra með lionum Jijó og
lifði þannig sjálfs síns rétta Jífi fram á beizka banastund, —
án tillits til tíðarandans og siðferðimælakvarða Faríseanna.
Við mótmælendur verðum fyrr eða síðar að liorfast í augu
við þessa spurningu: Eigum við að skilja „imitatio Christi“
á þann veg, að okkur lieri að lierma eftir Jífi lians, að apa
eftir æviatriðin — ef mér leyfist að nota slíkan talsmáta -— eða
lier okkur að skilja dýpra, þannig, að við eigum að reyna að
lifa okkar rétta lífi jafn trúlega og liann lifði sínu einstæða
einstaklingslífi?
(Ú. R. þýddi lauslega).
Mér lier að gera skyldu míiia eins og mér skilst hún vera, oc láta Guð
ini) annað. •—■ IAncoln.