Kirkjuritið - 01.05.1962, Síða 35

KIRKJURITID
177
Kirkjan sendir messur sínar í fullri vitund þess, að flestar
liúsmæður þjóðarinnar geta ekki á þær ldýtt, — jafnvel í fullu
trausti þess, að þær geri það ekki — þó liggur það mjög í grun
mínum, að þegar liúsmæður þjóðarinnar, — mæðurnar, — eru
reknar frá messunni, muni fleiri fara. Útvarpsmcssan er því
víða, — jafnvel víðast, — gerð að meiningarlausu glamri. Og
fyrst svo er farið með virðulegasta þátt útvarpsins, — þaulvígð-
asta þátt íslenzkrar menningar og maimræktarsögu, — hversu
mun þá fara um þá, sem rírari eru í roðinu? Niðurstaðan er
því sú, að útvarpið, sem í eðli sínu er eitthvert ágætasta menn-
ingarmeðal, sem fram hefur komið, er gert að símalandi ókind,
sem aldrei þegir, og verður fyrr en varir hverjum manni hvim-
leið. Það er sígilt lilutskifti þeirra, sem aldrei þagna.
Að sjálfsögðu er útvarpið ekki eitt um þennan ym.
f*ar koma til dæmis og til dagblöðin með allt sitt málæði. —
Reykvíkingar liafa daglega fyrir eyrum sér slíkan glymjanda
af 80 síðum blaða sinna heilum, 6 daga vikunnar, og þeir liafa
að jafnaði hinn sjöunda síknan í þessu efni. þótt minna sé á
borð borið. Spurningin fyrir mörgum verður því ekki sú:
Hvað á ég að lesa, lieldur hvar hef ég frið til að lesa og hve-
nær? Og það mun liún, sem vefst fyrir mörgum. Það er ekki
ólíklegt, að hún liafi vafist svo fyrir vini þínum, að svarið varð
svo sorglegt, sem raun þér gaf vitni, enda ekki fjarri tilgetið,
að nokkuð margir liafi líka sögu að segja. Þeir eigi sér of
fáar friðstundir til lestrar — jafnvel vel allmargir nær engar
Ertu því ekki að færa þessar sakir á hendur þess glymjanda,
sem umhverfi vort er svo þrungið af?
GuSmundur Jósafatsson.
Það' verður engum af oss gott að lifa í þessu landi nema vér komum því
1 kring að öllum verði gott að lifa í því. — Theodor Iloosevelt.
Það eru tvö öfl sem berjast til yfirráða í heiminum: Andinn og sverðið.
°g sverðið hefur alltaf sigrað andann. — Napoleon.
Það er manni lil mikils niðurdreps að lifa á þeim tímum, þegar auðveld-
ara er að sprengja atomsprengjur en eyða hleypidómum. -— A. Einstein.
12