Muninn - 01.11.1990, Blaðsíða 23

Sagan um
rauð-blá-hvít-svörtu töskuna
Rauð-blá-hvít-svarta taskan lá gjörsamlega hreyfingarlaus
við hliðina á jQólubláu vettlingunum og glæra pokanum með
brúnu kúlunum. örlítið fyrir neðan hana lá blekpenni, blá-
grænn að ht. Taskan hafði ekki tekið eftir hvítu pappírsræm-
unni sem tengdi hana við fjólubláu vettlingana, því taskan var
bara dauður hlutur sem ekkert gat skjmjað. Rauð-blá-hvít-
svörtu töskunni fannst voða leiðinlegt að vera bara dauð og geta
ekkert skynjað og stimdi sáran yfir þessum örlögum sínum að
fæðast dauður hlutur. Hún var annars allra laglegasta taska,
vélofin úr 90% næloni og 10% baðmull á Grikklandi, algerlega
hönnuð til að heilla heimska ferðamenn upp úr skónum með
fomfálegu útliti sínu og svart-hvítu skúfunum að neðan. En það
kemur nú eiginlega ekki þessari sögu við því hún hafði verið
keypt og farið með hana til íslands þar sem hún lá á svörtu
viðarborði með ljósum viðarkanti. En mitt á þeim stað þar sem
Rauð-blá-hvít-svarta taskan lá, tengd með hvítri pappírsræmu
við fiólubláu vettlingana og vorkenndi sér ægilega af því að hún
fæddist dauð, hafði áður einungis örfá mólíkúl að mat og skít
hversdagsins sem ekki höfðu þurrkast af við seinustu þurrkim.
En það er nú ekkert merkilegt nema hvað mörg þeirra klesstust
á mjög dónalegan hátt á þá hhð sem snéri að borðinu.
Veslings mólikúhn gátu ekkert að þessu gert af því að þau
vom öll dauð líka. Þeim fannst samt mjög leiðinlegt að þurfa
að klessast svona dónalega á töskuna.
Aumingja litlu Rauð-blá-hvít-svörtu töskuna langaði mest
til að hágráta en það gat hún ekki svo sárindin söfnuðust upp
í stóran haug í maganum á henni. Ef ekki hefði verið fyrir
hvíti pappírsstrimillinn sem tengdi hana við fjólubláu vettling-
23