Kirkjuritið - 01.04.1963, Blaðsíða 12

KI It K J U U1T11)
154
ursamlegum iiætti, liveraig þessir spádómar rætast í tilkomu
Jesú frá Nazaret, lífi lians, kenningu og starfi, vitnisburði
þeirra votta, sem þá atburði lifðu, og valdi þess kraftar og
anda, sem síðan hefur fylgt ófalsaðri boðun kristinnar trúar
um gcrvalla jörð. Af þessu leiðir og að skilningur minn á
Messíasi, eðli hans, stöðu hans og þýðingu í alheimsáformi
Guðs, stöðu hans í sögu mannkynsins og afstöðu hans til manns-
ins ákvarðast endanlega af því, sem Nýja Testamentið liefur
um þessa hluti að segja. Spámenn Gamla Testamentisins sáu
aðeins í blikum og brotum, sáu í skuggsjá og óljósri ráðgátu,
jafnvel ])ó að þeir mæltu af spámannlegri skyggni og guðleg-
um innblæstri. Aðeins Messíasi einum var þess auðið. að gera
fullkomna grein þess, hver hann var samkvæmt ráðsályktun
Guðs, og þeim vottum, sem hann hafði gætt valdi og þekkingn
til |>ess. Sá vitnisburður allur, sii o[)inberun öll liggur fyrir í
Nýja Testamentinu. Einhver innilegasta tjáning hennar eru
orðin, sem eignuð eru lærisveininum, sem Jesús elskaði: „Og
liann bjó með oss, fullur náðar og sannleika“.
Kristin trú byggist að sjálfsögðu á þeirri sannfæringu, að
Jesús sé Messías. Um það þarf ekki orðum að eyða. Mönnum
kann að virðast sú trú barnaleg, hláleg, eða hégómleg. Við
því cr ekkert að gera og það skiptir engu í augum kristins
manns. Það, sem á dögum Páls postula var Gyðingum hneyksli
og Grikkjum heimska, verður sennilega alltaf hneyksli og
heimska í auguin einhverra. Við því er heldur ekkert að gera
nema bera fram í djúpri auðmýkt og trúmennsku þann vitnis-
burð, fjársjóð, sem vér teljum oss liafa hlotið í því að mega
tilheyra því samfélagi, sem Jesús stofnaði á jörðunni og N. T.
nefnir Basileia tú þeú konungsríki Guðs. Því að með til-
komu Jesú frá Nazaret, sem vér játum að sé Messías, er kristin
trú grundvölluð á sögulegri staðreynd, atburði sem liefur gerzt,
er að gerast og lieldur áfram að gerast, unz lokið er ætlan Guðs
með það mannkyn, sem byggir þessa jörð. Jesús skildi eftir á
jörðunni lítið samfélag, sem bann fól meðför þess hjálpræðis
og blessunar, sem liann var kominn lil að veita mannkyninu
og við þetta samfélag sagði liann upprisinn: Og sjá, ég er með
ySur alla daga, allt til enda veraldarinnar. 011 saga þess sam-
félags síðan vitnar um dularfullan innri mátt anda, líf og
kraft, sem vér teljum að stafi af sí virkri, máttugri nær-