Kirkjuritið - 01.04.1963, Blaðsíða 44

186
RlHKJllHlTlÐ
náltúrunnar íyllti sál lians ljúfri ró.
Ölluiii hinuni daglegu áhyggjuefn-
um, ölluni tilgátuin, kennisetninguni
og vitsinunaleguin efaseinduni var
líkt og sópaö burtu. Honum fannst
seni liann hefð'i öólazl fullvissu, og
gæti notió hins dásainlega sefandi
frióar, seni því fylgdi. Þetta greip
hann svo föstuni tökuni, aö liann álti
ekki lengur í neinu hugarstríöi og
útlægói allan ótta uni frekari ásókn
efans.
Og Lerrae sofnaöi í óumræðilegri
dýrðarhirtu morgunljómans.
(G. A. íslenzka'Öi).
FRÁ VÍGSLU SÚÐAVÍKUIiKIKKJU

(Biskup og séra Sigurtiur prójastur Kristjánsson útdeila
altarissakramentinu).