Kirkjuritið - 01.06.1963, Blaðsíða 5

Albert Schweitzer:
Lotningin fyrir lífinu
Tvennt er það einkum, sem varpar skugga sínum á líf
mitt. Annað er það, að mér virðist þessi heimur vera full-
ur óskil janlegra leyndardóma og mikillar þjáningar. Hitt
er það, að mér finnst ég lifa á tímum andlegrar hrörnunar
mannfólksins. Ég hef vanið mig á það og jafnan verið til
þess fús, að brjóta heilann um þetta livorutveggja, og það
kefur leitt til þess, að ég hef öðlazt jákvæða afstöðu til sið-
rænnar breytni og lotningu fyrir lífinu. Og þetta hefur orð-
ið mér fótfesta í lífi mínu og öruggur leiðarvísir.
Því er það, að starf mitt og líf í þessum heimi beinist að
því að gera mennina djúphyggnari og siðferðilega sterkari
Uieð því að fá þá til að liugsa.
Ég er í fullkominni andstöðu við yfirstandandi tíma vegna
þess, að þeir lítilsvirða og vanmeta frjálsa hugsun. Þessa af-
stöðu nútímans má að nokkru leyti skýra með þeirri stað-
feynd, að hugsunin hefur ekki enn náð því takmarki, sent
hún hlýt ur að setja sjálfri sér. Hvað eftir annað hefur hugs-
unin sannfært sjálfa sig um það, að hún liafi klárlega komið
fram með þá heimsskoðun, sem bæði hafi verið í samræmi
við þekkinguna og ank þess fullnægt siðgæðinu. En jafnharð-
ati hefur tíminn leitt í ljós, að svo var ekki.
Það var því ekki ófyrirsynju, að efasemdir vöknuðu um
það, hvort liugsunin mundi nokkru sinni reynast fær um að
svara spumingunum um tilveruna og samband okkar við hana
a þá lund, að fundinn væri hinn sanni tilgangur og innihald
lífs okkar.
Og nú á dögum bætist við vanmat hugsunarinnar beinlínis
vantraust á henni. Hin skipulögðu samtök á sviði stjórnmála,
þjóðfélagsmála og trúmála á þessum tímum, starfa að því að