Kirkjuritið - 01.06.1963, Side 7

KIRKJURITIÐ
245
freista manna með glitrandi og flögrandi ljósaauglýsingum og
livert fyrirtæki, sem telur sig liafa efni á því, lætur ekkert
færi ónotað til þess aS telja menn á að kaupa heldur skó-
svertuna og sápuna lijá sér en einhverjum öðrum.
Vegna tíðarandans er nútímamaðurinn neyddur til að leggja
stna eigin liugsun og dómgreind fyrir róða, svo liann verði
fúsari til að veita viðtöku þeim sannleika sem flokksforustan
rettir lionum. Og þessum stöðuga áróðri getur liann ekki veitt
það viðnám, sem æskilegt er, vegna þess, að hann er þreytt-
nr og sundurtættur af önn og erli ilagsins og hefur enga sinnu
a að einbeita liugsun sinni. Ennfremur er það, að hinar and-
íausu annir og gauragangur liversdagsins hafa þau álirif á
sál hans, að liann fer smátt og smátt að trúa því, að liann sé
f-kki fær um að krefjast þess af sjálfum sér að liugsa sjálfstætt.
Sjálfstraust lians þverrar einnig sökum þess, að liin síaukna
°g liraðvaxandi þekking leggst á liann eins og farg. Hann er
ekki lengur orðinn fær um að tileinka sér og skilja öll þau
osköp af nýjum uppgötvunum, sem sífellt er verið að segja
f*'á; hann verður að viðurkenna þær sem staðreyndir án þess
að botna nokkurn skapaðan lilut í þeim. Og þegar viðliorf
kans til vísindalegs sannleika er orðið þannig, á hann ekki
langt í land til þess að telja sér trú um, að hann geti ekki
heldur treyst dómgreind sinni á sviðum hugsunarinnar, og því
Se bezt að liugsa sem minnst.
Þannig gjöra kringumstæðurnar sitt til að ofurselja okkur
tíðarandanum.
fítsæði efans liefur fest rætur. 1 raun og veru hefur nú-
ttmamaðurinn ekki lengur snefil af andlegu sjálfstrausti. Að
haki sjálfstrausts í framgöngu leynir hann vantraustinu á
8Inum innra manni. Þrátt fyrir alla sína miklu getu á efnis-
sviðinu er hann eigi að síður vanþroskaður, sökum þess að
Þann er liættur að nota liæfileika sinn til frjálsrar liugsunar.
^að mun ávalt verða mönnum ráðgáta, að þessi kynslóð, sem
sv° langt hefur skarað fram úr í uppfinningum og tækni,
skyldi hafa getað lagzt svo lágt andlega að hætta að liugsa.
A þessari öld, þar sem mönnum finnst allt, sem á einhvern
^átt minnir á skynsemisstefnu og frjálsa hugsun, vera hjána-
^egt, úrelt og einskis virði og jafnvel liæðist að þeim mann-
J'ettindum, scm við liöfðum tryggt okkur þegar á 18. öld,