Kirkjuritið - 01.06.1963, Page 17

KIRKJURITIÐ
255
Ymsuni kann að virðast það, fljótt á Jitið, að' lotningin
fyrir lífinu sé of liversdagsleg og Jífsvana til þess að unnt
sé að byggja á lienni lifandi siðgæði. En það skiptir liugsun-
ina engu niáli, livernig niðurstaða liennar kemur niönnum
fyrir sjónir, ef liún á annað borð er rétt og liefur líf í sér
varandi. Og liver sá, sem á annað borð verður fyrir álirifum
af siðgæði lotningarinnar fyrir lífinu mun brátt komast að
raun um það, vegna þeirrar kröfu, sem slíkt siðgæði gerir
til lians, að eldur býr þar á liak við yfirlætislaust orðalag.
^iðgæði lotningarinnar fyrir lífinu er siðgæði kærleikans,
seni umlýkur allt liið skapaða. Það er siðgæði Jesús Krists,
sem þar er viðurkennt sem liugsananauðsyn.
Sumir liafa komið fram með þau andmæli gegn þessari
siðgæðisliugsjón, að liún meti liið líkamlega líf of mikils.
Þessu má svara með því, að það sem liefur til þessa orðið
öllum siðgæðiskerfum að falli, er einmitt það, að þau liafa
ekki nægilega viðurkennt undursamlegt gildi alls þess lífs,
sem þau kerfi liafa um fjallað. Hið andlega lífið birtist í
Þinu náttúrlega lífi. Þess vegna nær lotningin fyrir lífinu
jafnt til þess líkamlega og andlega Jífs. I dæmisögu Jesú segir,
að Jiirðirinn liafi ekki aðeins bjargað sál liins týnda sauðar,
lieldur sauðnum öllum. Og þess meiri sem verður lotningin
fyrir liinu líkamlega lífi, þess meiri verður liún einnig fyrir
því andlega.
Oðrum þykir siðgæðisliugsjón lotningarinnar fyrir lífinu
í'arla undarleg sökum þess, að liún dregur enga markalínu á
milli svokallaðs æðra og lægra Jífs né skipar því í flokka
eftir verðgildi þ ess. En til þessa liggja gildar ástæður.
Ef framkvæma á algilda greiningu lífsins eftir því, liversu
verðmætt það sé, leiðir það til þess að skipa því í fJokka
cftir því livað það er okkur nákomið að okkar eigin dómi.
^n slíkt mat er algjörlega einstaklingslegt. Því liver okkar
Setur um það sagt, livaða þýðingu líf þessarar eða liinnar
Veru kann að liafa í sjálfu sér eða sem liluti allífsins?
Ef menn liallast að slíkri flokkun, leiðir það til þess að
Jnenn álíti sumt líf einskis virði, og það gjöri því ekkert til
Þó á það sé ráðizt eða því tortímt. í slíkum flokki mund-
uni við þá eftir atvikum telja líf ýmissa skordýra eða jafn-
Vel líf frumstæðra þjóða.