Kirkjuritið - 01.06.1963, Blaðsíða 22

260
KinKJURITIÐ
verða viðurkenndur bæði sem söguleg staðreynd og sterk
stofnun á veraldarvísu. En því nieira ytra vald sem liann
öðlast, því veikari verður hann andlega séð.
Kristindómurinn getur ekki komið í stað mannlegrar liugs-
unar, heldur verður hann sjálfur að grundvallast á henni.
Hvorki getur liann sjálfur né af sjálfsdáðum unnið bug á
hugsuninni né heldur efahyggjunni. Sá tími einn getur veitt
viðtöku hinum óforgengilegum grundvallaratriðum sinna eig-
in hugsana, sem gæddur er þeirri grundvallartrúlirieigð, sem
sprettur af liugsuninni sjálfri.
Á sama liátt og það er grunnvatnið í jarðveginum sem
varnar því, að áin þorni og seitli niður í sandinn, er lind
kristindómsins sú grundvallartrúhneigð ómissandi, sem af
frjálsri liugsun er sprottin. Hann getur ekki öðlazt sína and-
legu reisn og þrótt, á meðan mönnunum er lokuð leiðin frá
liugsun til trúar.
Sjálfum er mér það ljóst, að ég á traust mitt og trú á
kristindóminn hugsuninni að þakka.
Hinn hugsandi maður er frjálsari gagnvart erfðasannind-
um trúarinnar, en hinn, sem ekki hugsar. Og liann tileinkar
sér betur hin dýpstu og óforgengilegustu grundvallaratriði
hennar.
Grundvallaratriði kristindómsins, eins og Jesús kenndi og
mannleg hugsun hefur liann skilið, er þetta, að það er aðeins
fyrir kærleikann, að við getum öðlazt samfélagið við Guð.
Öll guðsþekking okkar manna hvílir á þessum grundvelli:
að læra að þekkja Guð í okkar eigin lífi sem vilja til þess
að elska.
Hver sá, sem hefur reynt það, að hugsjón kærleikans er
geisli frá hinum eilífa eldi, hann hættir að krefjast þess af
trúarbrögðunum, að þau veiti lionum fullkomna þekkingu á
því, sem ofar er og utar mannlegum skilningi. Eigi að síð-
ur veltir liann fyrir sér hinum torráðu gátum tilverunnar:
tilgangi hins illa í heiminum, livernig skilja beri það, að
hjá Guði, frumorsök alls, sé viljinn til að skapa og viljinn
til að elska eitt og hið sama, hvert sé samhandið milli liins
líkamlega og andlega lífs, og hvernig það megi fara sainan,
að líf okkar sé í senn bæði stundlegt og eilíft. En lionum
reynist jafnvel unnt að gefa endanleg svör þeirra upp á bát-