Kirkjuritið - 01.06.1963, Síða 26

KIIiKJURITIÐ
264
Vegna þess, að ég treysti á afl andans og mátt sannleik-
ans, trúi ég enn á framtíð mannkynsins. Siðferðileg og já-
kvæð afstaða til alheimsins og lífsins, liefur í sér fólginn
bjartsýnan vilja og von, sem aldrei glatast. Og þess vegna
er unnt að liorfast óttalaust í augu við liinar ömurlegu stað-
reyndir nútímans.
Um ævina lief ég orðið að sjá og reyna marga hugarkvöl,
erfiðleika og sorgir, og stundum í svo ríkum mæli, að ég
mundi liafa bugast, ef taugar mínar liefðu ekki verið jafn
sterkar og þær eru. Þungar byrðar þreytu og ábyrgðar liafa
livílt linnulaust á mínum lierðum um mörg ár. Eg lief átt
fáar frístundir og liefði kosið að geta lielgað þær fleiri konu
minni og barni.
En ég lief eiiniig orðið aðnjótandi mikillar blessunar. Mér
liefur leyfzt að lielga störf mín þjónustu miskunnseminnar.
Og þau störf liafa lieppnast, svo að ég lief notið ástúðar og
góðvildar í ríkum mæli. Ég hef liaft góða samstarfsmenn,
sem liafa lielgað sig fyllilega starfinu með mér. Ég lief notið
góðrar heilsu, sem gert liefur mér kleift að leysa af liendi
erfiðustu störf. Mér hefur verið gefið rólegt skaplyndi, sem
sjaldan fer iir jafnvægi og sú starfsorka, sem er söm og jöfn
og ávalt reiðubúin. Og að síðustu þetta, að mér er gefið að
geta fundið til þeirrar hamingju, sem fellur mér í skaut,
fundið hana þannig, að mér beri að færa þakkarfórnir fyrir
það, að hafa orðið hennar aðnjótandi.
Ég finn til þess með þakklæti, að ég get starfað sem frjáls
maður á þeim tíma sem margir verða að þola það að vera
frelsinu sviptir. Og mér er það einnig ]jóst, að enda þótt
mín daglegu störf séu unnin á efnissviðinu, þá hef ég þó
samliliða þeim tækifæri til að vinna að andlegum og liugræn-
um áhugaefnum.
Að eiga og liafa átt í 1 ífi mínu svona góð starfsskilyrði, —
fyrir það er ég þakklátur og vildi feginn geta sýnt það í
verki, að ég verðskuldaði þau.
Hvað skyldi mér nú auðnast að koma miklu í verk af því,
sem ég hef á prjónunum og hugurinn þráir?
Hár mitt er tekið að grána. Líkaminn er byrjaður að láta
á sjá, vegna erfiðis og aldurs.
Ég minnist ineð þakklæti þeirra tíina, þegar ég ekki þurfli