Kirkjuritið - 01.06.1963, Page 30

268
KIItKJURITIÐ
heimskur, til þess að hann verði vitur. Því að speki þessa
lieims er heimska hjá Guði“. (1. Kor. 3, 18n).
Og mér skildist, að ég gæti ekki, fyrir fulltingi eigin liugs-
unar, fundið Ijós í myrkri og átt heima í heimi kristinnar
trúar, að meira er um það vert, „að koma himninum inn i
höfuðið en höfðinu inn í himininn“. (Chesterton).
Guð lífsins varð sjálfur að tala til mín. Og ég varð að
hlýða á rödil lians eins og barn.
tít
Önnur leið, sem ég leitaðist við að ganga, var leið viljans.
Fyrir viljaþrótt sjálfs mín og iðkun góðra verka, reyndi ég
að húa mér rúm í lieimi kristindómsins — eiga það skilið.
Vissulega eru góð verk einn þáttur kristindómsins. Á það
verður ahlrei lögð of rík áherzla. En góð verk gjöra af sjálfs-
dáðum engan mann kristinn.
Sú var lífsreynsla mín að minnsta kosti, að á meðan eg
treysli á sjálfan mig og leit á Jesú aðeins sem fyrirmynd, þa
varð lítið úr bæði lífi mínu og starfi. Ég má að líkindim1
orða þaö svo: Því liærri og lireinni sem liugsjónin varð niér,
því einlæglegar, sem ég leitaðist við að nálgast liana, þvi
fjarlægari henni fannst mér ég vera. Ég fékk að sanna lög'
málið, sem Páll ritar um í Rómverjabréfinu:
„Hið góða, sem ég vil, gjöri ég ekki. En hið vonda, sein
ég ekki vil, það gjöri ég“. (Róm. 7, 19).
Ég reyndi einnig þriðju leiðina. Úr því að ómögulegt var
að liöndla kristna trú á vegi hugsunar og vilja, mundi það
(iá ef til vill fært með lijálp tilfinninganna.
Skyhli leyndardómurinn vera sá, að Guð opinberist sjálfnr
í djúpum tilfinningalífsins? Að á því ríði að stilla svo alhi
strengi tilfinningalífsins, að þeir ómi með þeim hætti, að
menn verði eins og leiddir þennan veg inn í hinn guðdóm-
lega lieim? Að menn taki þátt í liátíðlegum guðsþjónustum
í fögrum kirkjum eða iðki andlegar æfingar, eins og teosofi5
androposofi og yoga?