Kirkjuritið - 01.06.1963, Blaðsíða 32

KIRKJURITIÐ
270
mitt, efasemdir og erfiðleika, veikleika og synd, í þínar
liendur. Veit þú mér viðtöku og vísa mér veginn, sein ég á
að ganga.
Kristur svaraði mér.
Yfir mig kom öryggi, vissan um það að vera í örmum Guðs
og í lijarta sá friður, sem æðri er öllum skilningi.
☆
Ég vil spara stóryrði. Persónulega hef ég ekki lieldur svo
langt mál að flytja. Mig langar einungis til að segja þetta:
Sá maður, sem liöndlaður liefur verið af Kristi og á eitt-
livað af þessari reynslu, hefur einnig kynnzt nokkru af þeirri
hamingju, sem er meiri en öll önnur hamingja í lífinu. Hann
hefur öðlazt það öryggi, er liann getur treyst, innra frelsi,
sem leysir liann frá sekt, og kraft, er eyðir vanmættinum og
lætur vonarhimin livelfast yfir vandrötuðum vegi lífsins.
I sál þess manns, sem þannig hefur verið liöndlaður af
Kristi, er tendrað ljós, sem oft getur aftur daprast, virðist
liggja við slokknun, en samt vekur það von, sem ekki er af
þessum heimi.
Þessi bjarta von yfir lífsleiðinni stefnir til landsins liand-
an við hafið.
Allir eru óánægðir ineð' þann, sem er sjálfnr óánæg®"
ur með allt og alla.
— Francois Vincent Raspail.
Það' er auðvelilara að kingja reiðiyrðunum, en et«
Jiau ofan í sig síðar.
Al M. Schaetter.
Kenn Iiinuiu ungu að liugsa, en ekki hvað Jieir e!ga
að hugsa.
Sydney Sugarnian.