Kirkjuritið - 01.06.1963, Qupperneq 33

Gunnar Árnason:
Pistlar
Syrg&ur kirkjuhöfSingi
Jóhannes 23. sat skemur að stóli en flestir fyrirrennarar
lians í langan aldur. Færri vonir voru og bundnar við stjórn
lians en þeirra í upphafi. Margir töldu að sæzt liefði verið
a að kjósa hann, sakir þess að ekki liefði náðst sanikomulag
um mikilhæfari menn að svo stöddu.
Nú að tæpum fimm árum liðnum er hann harmaður um
víð'a veröld. Hann reyndist einn þeirra útvöldu, sem kom
°g sá og sigraði. Með mannkærleika og lítillæti ávann hann
Ser einstæða ástsæld. Og hann var svo mikilhæfur brautryðj-
audi, að liann olli tímamótum innan kaþólsku kirkjunnar
°g raunar kristninnar allrar.
Hér verður þetta aðeins undirstrikað örlítið frekar.
Þessi bóndasonur var þannig vaxinn að hann vann sér
alls staðar hylli. Hann var fremur lágvaxinn en holdugur,
góðniannlegur og hýr. Laðaði strax alla að sér. Mannskiln-
lr,gur og mannúð mótaði orð hans og atliafnir. Hann kom
hvergi fram sem dramblátur höfðingi, livað þá drottnari,
|leldur einlægur vinur. öllum var ljóst að hann var krist-
lnn maður.
Honum varð það fyrst fyrir í páfadómnum að stíga niður
11 r hásætinu, skilja hátignina eftir í páfahöllinni og ganga
ut á rneðal fólksins. Það er sagt að liann liafi farið um 140
Slnnum í sjúkravitjanir, á munaðarleysingjahæli, í fangelsi
°S hinar og þessar kirkjur. Þess liáttar þekktist ekki í manna
^nnnurn um eftirmann Péturs Postula, sem þó var upp-
'aflega sjómaður. Jóhannes páfi var þess vel minnugur. Hann
ailð gestum að borði sínu og meinaði lögreglunni að hindra