Kirkjuritið - 01.06.1963, Qupperneq 39

KIRKJUIIITIÐ
277
þau. Jafnvel grunur um að liann liafi leiðst til að ljóstra
upp ríkisleyndarmálum. Vera má að stjórn Macmillans steyp-
ist af stóli fyrir bragðið.
Hvort tveggja dæmin sýna að það er hreinn misskilning-
ur að ætla að annað siðferði sé réttlætanlegt og æskilegt á
stjórnmálasviðinu en öðrum sviðum mannlífsins. Sannar siða-
kröfur — þær æðstu — eru algildar. Það er ekki aðeins
staðhæfing trúarbragðanna heldur sönnun lífsins.
Kirkjan og listin
Mér bárust nýlega tvær merkilegar og fagrar bækur að
gjöf. Og varða hvort tveggja trúna og listina. Önnur er ensk
iif jölskyldubiblía^, sniðin eftir Gutenhergsbiblíunni að stærð,
leturgerð og bandi. Prýdd er hún 46 heilsíðumyndum af fræg-
um málverkum, trúarlegs eðlis. Eru þau almennt gerð á
tímabilinu 1200—1600 af liinum frægustu meisturum, enda
mörg áhrifarík, þótt eflaust sé hér um svip hjá sjón að ræða.
Hin bókin nefnist: Myndir meistaranna af œvi Jesú.
Geymir hún 43 málverkaprentanir. Og eru þær myndir frá
líkum tíma og eftir marga liina sömu meistara og hinar.
Það er kunnara en frá þurfi að segja hvílík uppspretta og
aflvaki kristnin hefur verið í lieiini listanna um aldirnar. En
því er minnt á þetta hér að ýmsir Islendingar virðast standa
1 þeirri trú að sá tími sé löngu liðinn a. m. k. hérlendis.
Menn verði að fara á Þjóðminjasafnið til að leita uppi svo
gamaldags list og viðfangsefni.
Það er sem betur fer misskilningur. Kemur það fram nú
er vér erum farnir að hafa efni á að skreyta kirkjur vorar að
nýju. Vottar þess eru ekki aðeins margir fagrir kirkjugripir
víða um land, sem skurðmeistarar hafa lagt haga hönd að.
Gluggar þeir, sem Gerður Helgadóttir liefur teiknað, bæði í
Skálholts- og Kópavogskirkju, sýna enn ljósar þá endurvakn-
mgu, sem hér er að hefjast. Og enn sjást þess óræk nierki
1 kirkjustílnum, einkum sumum þeim kirkjum, sem húsa-
nieistarar ríkisins Guðjón Samúelsson og Hörður Bjarnason
liafa mótað.
Þetta spáir góðu um framtíðina.