Kirkjuritið - 01.06.1963, Síða 41
Asta Þ. Valdimarsdóttir:
Hvers vegna eru konur ekki
meðlij álparar ?
1 kór Fagerborgarkirkjunnar í Osló stendur stóll meðhjálp-
arans eins og í flestum öðrum norskum kirkjum. Því væri
})að ekki í frásög ur færandi, ef ekki væri dáh'tið sérstakt
með þennan stól í kórnum í Fagerborgarkirkju. í honum
situr ung og falleg stúlka, sem gegnir meðbjálparastarfinu í
Fagerborgarkirkju eins og stendur.
Þessi stúlka er 23 ára og var, áður en hún varð meðhjálp-
ari, blaðamaður við norska blaðið Familien, sem gefið er út
í Osló. tír því blaði er þessi frásögn tekin.
Hún beitir Inger Hansen og er eina konan, sem gegnir
starfi meðbjálpara í norsku kirkjunni í dag. Þegar með-
bjálparastarfið losnaði síðast við Fagerborgarkirkjuna, var
það lengi auglýst laust árangurslaust, þar til ungfrú Hansen
sótti um stöðuna og fékk liana. Þetta var hennar fæðingar-
sókn og það gladdi liana mjög að fá að starfa að þessum
málum þar — safnaðarmálum. „Mér fannst dásamlegt að fá
þetta embætti við kirkjuna, þar sem ég var skírð og fermd,
þar sem ég lief veriö í sunnudagaskóla og nieð í æskulýðs-
starfi“.
En nú er bezt að ræða dálítið um starfið sjálft. Meðhjálp-
arinn verður alltaf að vera á sínum stað livenær sem ein-
bver kirkjuleg atliöfn á að fara fram. Við messurnar situr
bún í stólnum sínum og stendur upp þegar það á við í messu-
gerðinni. Hún leiðir safnaðarsönginn, því í Noregi tekur
söfnuðurinn langtum meiri þátt í söngnum, bæði sáhnunum
og messusvörunum beldur en hér er gert. Þar stendur eng-
inn æfður kirkjukór uppi á kirkjuloftinu. Þar er organist-
inn einn, en söfnuðurinn niðri í kirkjunni syngur.
En starf meðhjálparans er langtum víðtækara heldur en
við eigum að venjast hér. Frk. Inger verður t. d. að gefa öll