Kirkjuritið - 01.06.1963, Qupperneq 47

KIRKJURITIÐ
285
Atvik málsins eru þessi: Um mánaðamótin janúar og
febrúar 1898 andaðist að Ljósavatni í Bárðardal ekkjan
Þuríður Eyjólfsdóótir. Þegar að henni látinni ráðgjörðu
synir hennar, hinir ákærðu eða að minnsta kosti 3 þeirra,
að flytja lík liennar upp að Skútustöðum við Mývatn, þar
sem maður Þuríðar sálugu var grafinn. Hafði liún löngu
áður en hún dó oftar en einu sinni látið í ljós j)á ósk sína,
að bein liennar fengju að hvílast hjá manni sínum, enda
liafði henni jiegar við fráfall manns hennar verið ætlaður
legstaður þar. En þessi ráðagjörð jieirra bræðra fórst jió
fyrir J>á sökum ýmislegra atvika. Þeir létu jarðsetja móður
sína að Ljósavatni, en bjuggu j)ó svo um gröfina, að taka
mætti upp kistuna seinna, })ví að })að var fastráðið áform
þeirra, að flytja hina framliðnu, J)egar færi gæfist, upp að
Skútustöðum og jarðsetja hana þar. En af óhjákvæmilegum
ástæðum dróst flutningurinn þangað til í marzmán.. 1900.
Um gröf hinnar framliðnu var þannig búið, að fleki var
látinn ofan á kistuna, tii þess að mold ekki kæmist að lienni
°g feygði hana, og síðan var moldin látin ofan á flekann.
Það var ákærði, Jón, sem stóð fyrir upptekningu kistunnar
með aöstoð ýmsra manna; reyndist kistan j)á óskemmd; að-
eins var skrautið á henni og iiankarnir dottnir af. Síðan var
Ivistan flutt upp að Skútustöðum og j)ar jarðsett af prófasti
séra Árna Jónssyni, sem áður var kunnugt um að flutning-
urinn átti að fara fram, með venjulegri viðhöfn.
Þessi flutningur liinnar framliðnu af nánustu ættingjum
l'ennar, er að öllu leyti fór fram sómasamlega, verður ekki
skoðaður sem röskun á graflielginni og á því ekki undir
159. gr. hinna alm. liegningarlaga, og þar sem málshöfðunar-
skipun amtsins er einskorðuð við þennan lagastaf, þarf ekki
1 l)essu máli að rannsaka, hvort hinir ákærðu hafi J)rotið
gegn nokkrum öðrum lagaákvæðum.
Það ber því að sýk na liina ákærðu af ákæru réttvísinnar
1 þessu máli, og eftir j)essum úrslitum málsins ber að greiða
ullan af málinu löglega leiðandi kostnað, })ar með talin
málsvarnarlaun í héraði og málflutningalaun til sóknara og
svaramanna fyrir yfirdómi, málaflutningsmannanna Odds
Uíslasonar og Einars Benediktssonar, 10 kr. til livors, af
almannafé.