Kirkjuritið - 01.12.1963, Blaðsíða 12

442 KIRKJtJRlTIi)
til hennar koina. Armar hennar eru súlnaraðirnar miklu, sitt
hvoru megin við Péturstorg.
Sýnin var mikilúðleg, sviplirein og fögur.
Við fórum aftur upp í hílinn og skoðuðum merkileg horgar-
svæði g kirkjur, ineiri liluta (lags, þar með katakombur.
Þar yfir eru grasigrónir skrúðgarðar og hrekkur og niargar
tegundir af aldintrjám. Þar var farinn mjór stígur og gengið úr
livítu sólskini dagsins niður í myrk salarkynni dauðans.
lnnan skammrar stundar liafði jörðin gleypt oss, hehnyrk-
ur og þvalur kuldi umlukt oss og látið oss gleyma sólinni og
yfirborði jarðar.
Þar eru dyr frá dyrum og dyr í liverri átt, eins og myrkrið
opni þarna einlægt nýja gátt.
Katakombur eru líkt og margra liæða há húsaþyrping.
Sumar ættargrafir minntu á gamaldags íslenzka sveitabað-