Kirkjuritið - 01.12.1963, Síða 31

KIRKJURITIÐ
461
Að kvöldi
Nú hverfur sól þín, Herra kær,
þó liúmi á jörð, ert þú oss nær.
t myrkri oss þitt auga sér;
þú einn munt vaka, er sofum vér.
Allt blundar nú í Herrans hönd,
sem heldur vörð um sæ og lönd.
Og blíðir nú við barnsins sæng
þar breiffa út englar 1 jóssins vænj>.
Sá hlýðni Guðs í lijarta ber,
þeim liægur, Ijúfur svefninn er,
með gleði fer síns verks á vit,
og vaknar upp við sólarglit.
Hann þakkar Guði lífsins lag,
sem leiðir fram um nótt og dag,
í brúnamyrkri, í bjartri sól,
er brunar áfram tímans hjól.
Vers 1.—3., aö' mestu eftir Fr. M. Franzén.
Sigurjón GutSjónsson.