Kirkjuritið - 01.12.1963, Blaðsíða 35

KIRKJURITIÐ
465
Ekki er ]jó íslenzka ]>jóðin eini syndarinn, ónei, suniar
skýrslur nágranna þ jóðanna um siSferðisástand á ýmsum svið-
um, eru ekki glæsilegar. Og nú gefa Bretar út lieilar bækur
um siðferði, jafnvel þeirra rnanna, sem ættu að lialda merki
þjóðarinnar og menningar hennar mjög liátt. Einn þekktur
rithöfundur Breta liefur skrifað nýlega mjög harða ádeilu-
grein og segir þar, sjálfsagt með liliðsjón af hneykslismáli sér-
stöku, að „vændi verði að teljast sakleysið sjálft til samanburð-
ar við það, að siðspilla lieilli þjóð“ og þar víkiir liann að ríkis-
útvarpi Breta og fleiru.
Prestur og félagsmálaleiðtogi skrifaði nýlega grein, sem liann
kallar: HvaS er að Washington? Ég lief þýtt þessa grein, en
veit varla livort ég áræði að láta hana koma fyrir almennings-
sjónir. Höfundurinn þylur úr opinberum skýrslum, sein sýna,
að liöfuðstaður Bandaríkjanna á metið af öBum stórborgum
ríkjanna í ýmissi grófri spillingu, í drykkjusvalli og áfengis-
sýki, kynsjúkdómum, siðleysi skólatelpna og fæðingum óskil-
getinna barna. Höfundurinn nefnir einnig afbrot og glæpi,
einnig sálsjúkdóma, og segir, að í liöfuðstaðarríkinu — The
District of Columbia — sé þörf fyrir næstum lielmingi fleiri
geðlækna en t. d. í New York.
Hver er svo sjúkdómsorsökin? Svar við þessari spurningu
gæti orðið langt mál, en ein er augljós. Hefur ekki trú manna
og margra þjóða á Guð og föðurlandið veiklast tilfinnanlega?
Guðselska og föðurlandsást liafa verið máttugir aflgjafar í lífi
einstaklinga og þjóða. „Ástfanginn maður er tífaldur mað-
ur“, hefur heimskunnur ritliöfndur sagt. Þetta gildir engu
síður um menn, sem magnaðir eru af guðselsku og föðurlands-
ást. En víða liefur þetta livort tveggja kólnað mjög. Ættjarðar-
söngvarnir eru hljóðnaðir um of, hinn fyrri kærleikur kólnaður.
Einkenuileg eru þau orð, sem hin helga bók leggur í munn
Drottins í bréfinu til safnaðarins í Efesus á fyrstu dögum kristn-
innar:
„En það lief ég á móti þér, að þú hefur fyrirlátið þinn fyrri
kærleika. Minnstu því, úr livaða hæð þú liefur hrapað, og gjör
iðrun, og gjör liin fyrri verkin“.
Það er ógurlegt lirap úr himinhæð, þetta að bregðast liinni
upprunalegu elsku, sem varpar Ijóma á alla tilveruna, svo að
allt glitrar og glóir. Getum við ekki endurvakið slíka elsku í
30