Kirkjuritið - 01.02.1965, Blaðsíða 4

98
KIRKJUKITIÐ
íneð ólíkindum, að' liægt sé að búa þannig uppi á fjöllum, sein
á þessum árstíma virtust liarla eyðileg. En hægast er að verjast
á fjallatindunum, þar er svalast og eins fer þá minnst af gróður-
moldinni undir byggðina.
Svipur landsins er nú, að minnsta kosti suins staðar, með mjög
öðrum bætti, beldur en liann var á Krisls dögum. Þá voru víða
áveitur, sem síðar eyðilögðust smám saman, svo að byggð var
þar sem nú er að mestu leyti auðn. Þannig er borgin Cesarea
kunn lir fornum sögum, en var fyrir löngu borfin af yfirborði
jarðar. Alveg nýlega liefur þarna verið liafinn uppgröftur með
þeim árangri, að þegar er búið að grafa upp virkisborg frá mið-
öldum, sem krossfarar liöfðu reist sér, og mjög fróðlegt er að
skoða. Rétt bjá er gamalt hringleikaliús frá Rómverjatímum.
Þá var okkur sýndur nýfundinn steinn, þar sem á var letrað
nafnið Pontius Pílatus, og er það eina samtímabeimildiu um
nafn lians utan Nýja-Testamentisins.
Við komum m. a. suður í eyðiinerkurborgina Beerslieba. Ný-
legur uppgröftur liefur sannað fornar sagnir, sem liermdu að
þarna liefði Abraliam búið. Með sama hætti hefur víðtækur
uppgröftur staðfest fjölmargar aðrar frásagnir Biblíunnar.
Ymsar minjar þarf ekki að grafa upp. Suöur við Dauðahafið
eru t. d. fjallalilíðar úr salti og við stöldruðum einmitt rétt fyrir
neðan þar sem eiginkona Lots sáluga gnæfir við liimin uppi á
fjallsbrúninni, og er ekki um að villast, að liún er saltstólpi.
Við tókum með okkur saltkristalla úr fjallslilíðinni, en hún
niinnir mjög á Sveiflubálsinn bér suður við Krýsuvík. Lit-
brigðin í lienni eru að vísu ekki vegna jarðelda lieldur marg-
víslegra jarðefna. Þegar komið var nokkru norðar með Dauða-
liafinu, þá er svipaðast því eins og menn væru að aka með lilíð-
um fjallanna við Hvalfjörð.
Við böfðum að sjálfsögðu mestan áliuga fyrir að sjá það, sem
bundið er við sögu sjálfs trúarbragðaliöfundar okkar, Jesú
Krists.
Nú er ]>að svo, að Israel, sem við lieimsóttum cr einungis
nokkur liluti af liinu gamla Gyðingalandi, og margt af því, sein
mestur lielgidómur er yfir í okkar hugum, er utan Israels. Sain-
komulagið milli nágranna þar syðra er slíkt, að þeir, sem koma
í beimsókn til Israel, fá ekki með nokkru móti að fara yfir í