Kirkjuritið - 01.02.1965, Blaðsíða 24

118
KIRKJUItlTIÐ
liugsa til þeirra fæðuefna, sem fara daglega til vígbúnaðar á
þessum friðartímum, þótt um það bil lielmingur mannkynsins
svelti.
Það er meira en lítið bogið við það, live tiltölulega fáar og
smáar ráðstefnur eru haldnar um lausn þess vandamáls móts
við allar liinar, sem fjalla um vígbúnað og hernaðarbandalög.
Kristur liélt því fram að sitt boðorð væri að mennirnir elsk-
uðu Iiver annan. Vér eigum áreiðanlega langt í land, allir, að
fylgja því lil fullnustu.
Undirrót mannlegra atbafna er í hugum mannanna. „Þar
eru uppsprettur Iífsins“. Þess vegna verður útrýming styrjald-
anna að byggjast á að innræta ölluin bugarfar friðarins. Til
þess þarf mannást. Sá, sem elskar meðbróður sinn, liyggur
ekki á að drepa liann. Má ekki einu sinni til þess bugsa að
aðrir drepi liann.
Vér, sem daglega blustum á drápsfréttir eins og frásögn af
íþróttamóti og finnst ekki öllu meira um svelti milljónanna
en dálítið napurt þorrafrost, erum enn ærið vankristnir og
menningarlitlir - ef segja á eins og er.
Kirkjujcr'iSir fermingarburna
Sá siður var liér áður um allt land að spurningarbörn komu
til kirkju sinnar oflasl tvo vetur á undan fermingu. Voru börn-
in spurð klukkustund eða rneira eftir messu, frá því nokkru
eftir áramót og fram undir Hvítasunnu. Hefur bún fram á
þennan dag verið fermingarliátíð til sveita.
Þess má geta að margir prestar tóku börnin heim til sín í
lok spurninganna og liöfðu þau bjá sér nokkra daga til að reka
smiðshöggið á fermingarundirbúninginn.
Nú er þessi fræðsla öll lausari í reipunum. Sumt liorfir þar
samt aftur í rétta átt. Það mun verða æ almennara að prestar
— einkum í þéttbýlinu — fái spurningarbörnin til að koina
til messu ekki sjaldnar en annan hvern sunnudag. Foreldrar
taka þessu vel, en sá er gallinn að fæstir þeirra koma nenia
sára sjaldan — sumir ef til vill aldrei með börnunum. Þó eru
ýmsir þarna sem annars staðar til fyrirmyndar, koma alltaf
ef þeir geta, annað bvort eða bæði. Með því eru foreldrarnir