Kirkjuritið


Kirkjuritið - 01.01.1967, Blaðsíða 14

Kirkjuritið - 01.01.1967, Blaðsíða 14
8 KIRKJURITIÐ Og nú er almenn velmegun. Guði sé lof fyrir það. En livað er velmagun? Fullnægir hún? Sér Iiún öllu borgið? Velmegun er teygjanlegt liugtak. Austur á Indlandi er sú móðir sæl, sem ]iarf ekki að óttast, að barnið hennar bíði heilsutjón af skorti eða tleyi jafnvel úr ófeiti. Hér gegnir öðru máli. En þarfirnar vaxa og kröfurnar ná- kvæmlega jöfnum skrefum við framfarirnar. Statistískar rann- sóknir, sem eitt sinn voru gerðar í Ameríku, leiddu í ljós, að fyrir einni öld voru meðalþarfir manns 72, þar af voru 16 taldar nauðsynjar. TJegar rannsóknin fór frarn — síðan eru all- mörg ár — voru þarfirnar sjöfalt fleiri, fast að því fimm hundruð og þar af voru nálævt hundraði taldar nauðsynjar. Og áfram Iialda þarfirnar að vaxa. Vex hamingjan að sama skapi? Lífsaðstaðan liér á landi licfur batnað, allt hið ytra batnar, það er augljóst og vissulesa ideðilegt. En kann maður- inn betur við sig heimi sínum? Er ekki gamla spurningin enn í gildi: Hvað stoðar það manninn að eignast allan heiminn og híða tjón á sálu sinni? Merkur alþingismaður íslenzkur. núv. forseti Sameinaðs þings, henti á það fvrir nokkrum árum, að til væru velmegun- arsjúkdómar, sem lýsa sér í græðgi, agaleysi, skorti á tillits- semi við náungann og jijóðarlieildina. Ég vil hæta því við, að sinnulevsið um kristna trii og kirkju, er fyrst og fremst velmegunarsjúkdómur og sú sýking er upp- spretta allra hinna. Fvrirbærið er í rót sinni ekki fínna en betta og nógu alvarlegt samt. Og það er ekki einskorðað við Tsland, fjarri því. En þegar Guð er horfinn af sjónarsviði, þegar orð lians og vilji er afs^rifað, þá leitar mannssálin ósjálfrátt og óhjákvæmilega annars athverfs, annars valds. Þá byrjar fálmið, trúmálaföndrið, og há kemur að því, að menn eiga svo auðvelt með að gefa uun frelsi sitt og selja öll örlög í hendur alræðisflokka og öfgamanna, sem tala nógu stórt og lofa mestu. Þetta liefur nútíminn revnt og á vonandi ekki eftir að revna betur. IV. Vakna þú, sem sefur og rís upp frá dauðuin og þá mun Krist- ur lýsa þér.
Blaðsíða 1
Blaðsíða 2
Blaðsíða 3
Blaðsíða 4
Blaðsíða 5
Blaðsíða 6
Blaðsíða 7
Blaðsíða 8
Blaðsíða 9
Blaðsíða 10
Blaðsíða 11
Blaðsíða 12
Blaðsíða 13
Blaðsíða 14
Blaðsíða 15
Blaðsíða 16
Blaðsíða 17
Blaðsíða 18
Blaðsíða 19
Blaðsíða 20
Blaðsíða 21
Blaðsíða 22
Blaðsíða 23
Blaðsíða 24
Blaðsíða 25
Blaðsíða 26
Blaðsíða 27
Blaðsíða 28
Blaðsíða 29
Blaðsíða 30
Blaðsíða 31
Blaðsíða 32
Blaðsíða 33
Blaðsíða 34
Blaðsíða 35
Blaðsíða 36
Blaðsíða 37
Blaðsíða 38
Blaðsíða 39
Blaðsíða 40
Blaðsíða 41
Blaðsíða 42
Blaðsíða 43
Blaðsíða 44
Blaðsíða 45
Blaðsíða 46
Blaðsíða 47
Blaðsíða 48
Blaðsíða 49
Blaðsíða 50
Blaðsíða 51
Blaðsíða 52
Blaðsíða 53
Blaðsíða 54
Blaðsíða 55
Blaðsíða 56

x

Kirkjuritið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Kirkjuritið
https://timarit.is/publication/443

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.