Kirkjuritið - 01.05.1967, Blaðsíða 19

KIRKJURITIÐ
209
l’austs stígur Rafael fram og segir: Enn beitir sunna björtum
hljómi, við bróðurhnetti í söngvaþraut. — Hvað sem þessu
líður má fullyrða, að söngur var fljótt um liönd liafður á
kristnum samkomum, var liann arfur frá dögum Gamla-testa-
uientisins. Skáld taka er stundir líða að yrkja sálma og lielgi-
Ijóð. Og lög þar við eru sett. Sálmalög kirkjunnar eru einn
af dýpstu fjársjóðum hennar, einföld í fegurð sinni, fáguð og
binblásin og liljóta bvar sem þau lieyrast að vekja tilbeiðslu-
l)rá, skapa lielgi. — Öll guðsþjónustan miðar að því að opna
aUgun fyrir andlegum vermœtum, lienda á þýðingu mannsson-
arins fyrir börn jarðar, minna á kall lians: Komið til mín allir
bér sem erfiðið og þunga eruð blaðnir og ég mun veita yður
bvíld. Og liinn sjúki kann að fá nýjan þrótt til að bera byrð-
ai' lífsins, liinn seki öðlast fyrirgefningu og von, sá sem bíður
dauðans kjark til þess að kveðja þennan heim með friði í
bjarta.
1 einu af ævintýrum Andersens segir frá deyjandi mannveru,
sem þráir líkn. Það er voldug drottning, sem ekki er hugað líf.
j'asrustu læknar eru fengnir að livílu hennar, og loks kveður
einn upp þann dóm að ekkert geti bjargað benni, nema rós
bins æðsta kærleika og fegurðar sem finnist liér á jörðu. Hvað-
anæva drífur fólk að, sem bendir á slík blóm. Móðir kemur
nieð barn sitt og bendir á blómann í rjóðum kinnum þess.
hinur kom með livíta rós sorgarinnar og þá fró, sem er í för
nieð henni. Enn einn bendir á ljómann í ásjónu fermingar-
barns að þar megi sjá rós liins mesta kærleika birtast. En
engin taldist enn liafa komið með rétta lausn.
Að lokum kom barn inn í stofuna, sonur drottningar. Tár
rióðu í augum lians og kinnar voru votar. Hann bar stóra bók
1 riauelsbandi. Móðir mín, sagði litli drengurinn, lieyrðu bvað
e8 bef lesið. Og barnið settist við rúmið og las í bókinni um
l'unn, sem gaf sjálfan sig í dauðann á krossinum til að frelsa
niannkynið. — Þá færðist rósfagur roðablær yfir kinnar drottn-
lngarinnar, augu bennar urðu svo stór og björt, því upp frá
|ilöðuni bókarinnar sá liún lyftast bina fegurstu rós heimsins,
1 niynd þeirrar, sem upp spratt af blóði Krists á krossinum.
" Ég sé liana sagði bún. „Sá deyr aldrei, sem þá rós lítur aug-
Uln, fegurstu rósina á jarðríki.“ — Veik rödd liennar eigin
U