Kirkjuritið - 01.10.1967, Síða 18

352
KIRKJURITIÐ
skeggja landnámsmanns á SkeggjastöSum í Mosfellssveit-
Þeirra sonur var Teitur. „Hann var sá gæfumaður að liann
byggði þann bæ fyrst, er í Skálholti lieilir, er nú er allgöfug-
astur bær á lslandi.“ Segir svo í Hungurvöku. Teitur átti Ólöfu
Böðvarsdóttur af Vors Víkinga-Kárasonar. Þeirra sonur var
Gizur bvíti, er einna drýgstan þátt átti í að koma á kristnitöku
landsmanna ásamt Síðu-Halli Þorsteinssyni og bjó í Skálhoh1
eftir Teit föður sinn. Gizur livíti átti síðast Þórdísi Þórodds-
(lóttur goða á Hjalla í Ölfusi og var lxún þriðja kona hans-
Þau áttu Isleif, er fyrstur var biskup Islands. Hann sendi Giz*
ur bvíti til læringar abbadísi einni, Godesti (Godesdiu) að
nafni, í borginni Herfurðu. Borg sú liafði risið upp í kringuiu
liið fræða nunnuklaustur, er á elleftu öld var frægt sem skóla-
setur, en var stofnað 838. Borg þessi er mi talin liggja í Vest-
falen í Þýzkalandi, en fornar heimildir íslenzkar nefna NV-
liéruð Þýzkalands einu nafni Saxland. Nú er það barðla eftii'-
tektarvert, að Gizur hvíti skyldi færa son sinn til læringar a
meginlandinu. Gætu legið ýmis rök til þess. Godestia var föð-
ursystur Ordúlfs liertoga, sem átti Ulfbildi Ólafsdóttur konung8
lielga. Kynni þetla eitt að bafa vakið eftirtekt íslenzkra höfð-
ingja. Meira er þó um vert, að á 11. öld var verzlunarsamband
við Rínarhéruðin og við Frísa eins og segir frá í fornkvæðinU
þýzka, Merigarto. En Herfurða liggur við Wesserfljót og við
mynni þess standa Brimar. Greiður gangur virðist því bafu
getað verið fyrir Islending að ferðast verzlunarleiðina og fljota-
Isleifur var fyrsti Islendingur, sem vitað er um, að liafi stund-
að skólanám á evrópska vísu þeirrar tíðar. Seglr svo í HungtU"
vöku: „Isleifur kom svo til íslands, að lian var prestur °r
vel lærður.“ Þegar beim kom kvæntist liann Döllu Þorvalds-
dóttur frá Ásgeirsá í Víðidal, en í Skálholti átti liann staðfestu
góða og goðorð. Þau eignuðust þrjá sonu, Gizur, Teit, er bjo 1
Haukadal og Þorvald, er bjó í Hraungerði. ■— Hér bregðu'
fyrir klerkmenntuðum manni, sem telst til böfðingja og g°^’
orðsmanna, sem kvænist og eignast sonu, sem býr búi sínu a‘
föðurleyfð sinni og liefur sungið tíðir að þeirri kirkju, sel"
faðir lians reisti að bæ sínum og var grafinn þar að. —- Hel'
er þegar sú mynd, sem einkennandi verður um liálfa aðra ol
rúmlega fyrir íslenzka kristni og íslenzkt þjóðfélag. — Isleif"1
var svo af alþýðu kjörinn til utanferðar og valinn til biskup3.