Kirkjuritið - 01.04.1968, Side 172

KIKKJURITIf)
314
og ])að eru hans orð, sem við nærumst á. Allt annað, jafnt
brauð og liús, liátt eða lágt gengi í lífinu, er háð innblæstru
uppörfun og hvatningu frá þeim aflstöðvum, sem gáfu okkur
lífið. Án frumkvæðis að ofan, vinna verkamennirnir til einsk-
is, og eru gulltryggðir seðlar alþjóðabankans, happdrættisnii*'*"
ar, sem tilviljunin kann að hafa dæmt úr leik. Þetta staðfestu’
liver öld. Við getum ekki lifað án Guðs, og liin eilífa leit fð
Honum er liinn mikli vaki, er fær lífið á rás, knýr lifsvéliníU
liratt eða hóflega eftir atvikum.
I banka, jafnvel seðlabanka, hugsa menn því ekki einvörð-
ungu um peninga og fjármál, heldur jafnvel eins og annað
fólk, um það sem f jarlægast er í rúminu og óskyldast að upP’
runa: Stjörnurnar, skýin á liimnum og skipin, sem sigla uppa
festinguna, „skip heiðríkjunnar“, sem eru jafn ójarðnesk °?
liugsanir skáldsins og Guðs. Peningar ná livort sem er heldur
ekki til lengdar liærra gengi í viðskiptalífinu en það sem fyrir
þá er keypt. Og þeir sem ráða yfir gæðum, jarðar eða huga»
er sjálf ákvarða sitt verðgildi, storka öllum gengisskráningu®’
eins og sá sem ekki lætur hús rísa af grunni án síns samþykkis
og býður skipum okkar að sigla skýin sem höfin, bvað sein
svokölluð eðlisfræðileg lögmál og gengistöflur múðra.“
Brestandi bönd
Kristnin bófst sem öflug vorleysing. Og á undraskömmum tima
náði liún, þrátt fyrir hvert áfellið öðru harðara, til flestra bunk'
kringum Miðjarðarbafið. Árið 311 sá Konstantínus mikli þa1"]
kost vænstan að semja við kirkjuna um bandalag, sem hafð1
heimssögulega þýðingu. Kirkjan þurfti ekki að óttast ofsókn"
eftir það, svo heitið gæti. Brátt varð kristnin líka ríkistru 1
heimsveldinu. En keisarinn bafði talsvert fyrir sinn snúð-
Hann varð „pontifex mazimus“, æðsti presturinn og réði oft
miklu bæði í innri og ytri málum kirkjunnar, ýmist beint eða
með lijálp kirkjulegra valdhafa og kirkjuþinga. Hefur slík
skipan að vissu leyti haldist innan grísk-kaþólsku kirkjunnai
fram á vora daga, þótt keisaradæmið sé langa löngu úr sog-
unni. 1 vestur Evrópu leituðust páfarnir við að ná liöfuðvoK
um yfir leikum og lærðum í sínar hendur, eftir að grískrom
verska keisaradæmið var úr sögunni. En meðal Germana r1'11