Kirkjuritið - 01.12.1978, Síða 26

við drauma fyrir daglátum, sem boða,
oft á einkennilegu táknmáli, hvers-
dagslega hluti óorðna. Vitrir menn
hafa á öllum tímum gefið draumum
sínum gaum. Og voru margir draum-
spakir. Um það er sjálf Biblían til
vitnis.
Það vakna margar spurningar, ef
menn geta, í draumi eða með öðrum
hætti, fengið hugboð eða vitneskju
um framtíðina. Er allt ákveðið fyrir-
fram? Sumir hafa dregið þá ályktun.
Það er einföld niðurstaða, hreinar
línur má segja. En kollvarpar því, að
maðurinn sé frjáls og ábyrgur á-
kvarðana sinna og gjörða. Slík ör-
lagatrú er gagnstæð kristnum dómi.
Kristin trú er ekki gefin fyrir „hreinar
ljnur“ í úrskurðum um stóru gát-
urnar, því vitund hennar um tilveruna
rúmar stærri sýnir en svo. Þeir sem
hafa, þótt ekki sé nema nasasjón af
raunvísindum, vita það líka, að vís-
indamenn á vissum sviðum geta ekki
tjáð þau sannindi, sem þeir telja ör-
ugg, án þess að tala í þverstæðum.
Nóg um það, þótt meira mætti
segja.
En það þykist ég vita um þann Guð,
sem ég trúi á, að í hans huga rúmast
allt, liðið sem ókomið, og allt í sömu
eilífu andrá. Hann veit á þessari
stundu nákvæmlega allt, sem verða
mun. En hann sér líka þá óendanlega
mörgu möguleika, sem geta orðið
eða hefðu getað orðið. Alla þá mögu-
leika, sem vilji minn og vilji þinn hafa í
skauti sínu, innan sinna marka. Hver
stund og dagur, sem hann gefur, fær-
ir með sér köllun, viljaákvarðanir, úr-
slit. Og niðurstöðurnar fara eftir því,
hvað ég vel hverju sinni. Guð tekur
264
ekki ákvarðanir fyrir mig. Hann
þvingar ekki. Hann bendir og leiðir.
En neyðir ekki. Og útkoma hverrar
stundar og dags hlýtur að blasa við
eilífum augum hans, þó að hún, frá
þeirri hlið, sem að mér snýr, sé ekki
ráðin. Ég tala sjálfsagt eins og óviti að
áliti margra manna. Þeir sem betur
kunna, muna betur gera. En svo ó-
burðugur er ekki Guð alheimsins að
hann komist fyrir í þeim möskva, sem
mennskir maurar kalla rökvísi. Þekk-
ing vor er í molum og spádómur vor í
molum og börn hugsa og álykta eins
og börn. Það vissi postulinn. Hann
stóð í svimandi lotningu frammi fyrir
því undri, sem heitir Guð: Hvílíkt djúp
ríkidóms og speki og þekkingar!
Ef það er svo, að draumar geti vísað
til þess, sem ekki er orðið, þá verður
það ekki skýrt með öðru en því, að
eitthvert svið mannlegrar vitundar
getur komist í snertingu við það vit-
undarlíf, þá alvisku, sem sér hið ó-
komna. Guð getur snert, bent, varað
við, leiðbeint með því móti og öðru. En
hins vegar talar hann með venjulegn
hætti oftast nær: „Guðs orð fær sýnt
og sannað, hvað sé þér leyft eða bann-
að, það skal þitt leiðarljós." Mér Iig9ur
ekki mest á því að vita fyrir eitt eður
annað, sem framtíðin geymir.
liggur reyndar ekkert á því. En ég Þa(1
að vita til Guðs míns á líðandi stundu-
Þarf að láta hans Ijós og anda leiða o9
styrkja mig frá skrefi til skrefs. Biðja
hann að taka hvert fótmál í sína umsja-
Fela honum vegu mína og treysta Þvl’
að hann muni vel fyrir sjá. Þetta e
kristin trú á forsjón Guðs. Og óun
endist veginn á enda hér á jörð.
héðan af heimi. í Kristi krafti.