Kirkjuritið - 01.12.1978, Qupperneq 31

Nú má vera að einhver vildi spyrja
sem svo, hvaðan er komið umboð til
aö boða Gyðingum kristna trú?
^ið þeirri spurningu verða mörg
svör greið: Drottinn Jesú bauð að
b°ða skyldi öllum þjóðum iðrun og
syndafyrirgefning (Lúk. 24, 47), -
9Jöra allar þjóðir að lærisveinum
(Matt. 28, 19). Sízt hafa Gyðingar
^erið þar undan skildir, enda eru orð
eans sjálfs skýr í því efni. - byrja
skyldi í Jerúsalem og Júdeu. (Lúk. 24,
Post. 1, 8). Ekki fer heldur milli
^sla, hversu postularnir og aðrir
'Yrstu lærisveinarnirskyldu þetta boð
°9 samræmdu við fyrirheitin. Glöggt
d®mi þess eru hinar fyrstu prédik-
anir: sem geymdar eru í Postulasög-
Unni- „Með óbrigðanlegri vissu,“
^egir Pétur, „viti þá allt ísraelshús, að
^uð hefur gjört hann bæði að Drottni
°9 Kristi, þennan Jesúm, sem þér
krossfestuð.“ (Post. 2,36). - Og síðar
Se9ir hann: „Því að yður er ætlað fyr-
lrneitið og börnum yðar og öllum
Peirn, sem í fjarlægð eru, - öllum
Peirn, sem Drottinn Guð vor kallar til
a'n- (Post. 2,39). Vakin skal athygli á
Pvi' 3ð börnin eru nefnd, hin komandi,
Jafnvel ófædda kynslóð.
Ekki verður að vísu bent á nein ó-
v99jandi ummæli Jesú varðandi
/srntíð Gyðinga og afturhvarf. Hins
®9ar hefur Páll skilið eftir sig ein-
®ðan arf í Rómverjabréfinu. Hann,
yðingurinn, en postuli heiðingj-
nna, virðist berum orðum spá aftur-
varfj þjóðar sinnar í 11. kaflanum.
sunar er ekki ofsagt, að bréfið
þ heita bréfið um Gyðingana. -
®ð fjaliar frá upphafi til enda með
enjulegum hætti um Gyðingana, -
hversu þeirhöfðu - og að þvíervirðist
hafa þá enn - forgang að fagnaðar-
erindinu, - hversu þeir tóku við
Drottni Jesú, er fæddist að holdinu af
kyni Davíðs, (Róm. 1. 3), - hversu
þeim stóð kraftur fagnaðarerindisins
fyrst til boða, - „Gyðingum fyrst,"
- Róm. 1,16)- hversu þeir reyndust
óhlýðnir og ótrúir, (Róm. 3, 3.-4.) En
Guð mun reynast trúr. Hann iðrast
ekki náðargjafa sinna og köllunar
(Róm. 11,29.). Útvalning hans stendur
með öðrum orðum í eilífu gildi (Róm.
11, 2.). Og síðast, er heiðingjarnir eru
komnir inn með tölu, skulu þeireinnig
læra hlýðni trúarinnar, - læra að
hlýða honum, sem gefið er nafnið,
sem hverju nafni er æðra, - honum,
sem einnig hafði lært hlýðnina af því,
er hann leið (Róm. 11,25.-32.).
Er til nokkurs að boða Gyðingum
kristna trú? Er kristniboð nokkurs
virði nú?
Ég leyfi mér að Ijúka með því að
vitna til greinar eftir William Weyde,
lektor við Menighetsfakultetet í Olsó,
einn þeirra ágætu gesta, er voru í
Skálholti í haust. Hann segir þar: „Ef
látið væri ógert að boða fagnaðar-
erindið Gyðingum, jafnframt því að
það er boðað öðrum þjóðum, þá væri
það antisemitismi með nýjum hætti.
Og ennfremur: Að efast um, hvort
unnt sé að koma fagnaðarerindinu til
skila, er í rauninni að efast um mátt
Guðs.“ (For jödeförst 1977).
G.ÓI.ÓI.
269