Kirkjuritið - 01.12.1978, Qupperneq 34

reynsla sé endir baráttunar í einu vet-
fangi. Þvert á móti er það nýtt, frjó-
samt byrjunarstig í hinni góðu bar-
áttu.
Og þetta var það, sem þessi trúar-
reynsla þýddi einnig fyrir Martensen-
Larsen, hið barnseinlæga eðli hans
hafði nú öðlazt smurningu Andans
og leysti þar með úr læðingi hina
miklu hæfileika hans.---
Og nú er hann heima hjá Guði. En
einnig nú, á þessari stundu er ég
skrifa þetta niður, sendi ég æakuvini
mínum - gegn um hið miklaforhengi
- þakklæti og kveðju og þetta: „hitt-
umst aftur heilir í hinum eilífu tjald-
búðurn."
Ebenezer Ebenezersson
endursagði og þýddi
Kveöja
Góöir lesendur Kirkjurits!
Meö þessu síöbúna hefti lýkurátta ára ritsjórn minni viö Kirkjuritiö. Er
mér þá efst í huga að þakka samherjum, einkum síra Arngrimi Jóns-
syni, óþreytandi vini mínum, sem segja má að hafi verið allt í senn,
ritstjóri meö mér, formaöur ritnefndar, framkvæmdastjóri, sendi-
sveinn, afgreiöslustjóri og gjaldkeri ritsins. Ennfremur sendi ég kveöju
mína og þakkir þeim síra Gunnari Björnssyni á Bolungarvík, sem lagt
hefur mikinn og veglegan skerf til ritsins, og Sverri Sveinssyni prent-
ara, sem hefur reynzt Kirkjuriti mesti Haukur i horniþessi átta ár, fyrst
sem verkstjóri í Prentsmiöju Jóns Helgasonar, síöan i Gutenberg og
nú síöast í prentstofu sinni, Bliki. Þakklátur er ég og lesendum og
velunnurum ritsins. Margt þakkar og uppörvunarorö hefi ég þegiö
þessi ár, og erþaö alltþyngra á metum en mótblástur.
Pröngt varö um efni íþessu siöasta hefti og varö sumt aö vikja. Þá kom
og sumt aldrei til ritstjórnar af því, sem hér átti aö birtast, svo sem
fréttir af námskeiöum og mótum, minningargreinar o. fl. Síöbúiö er
heftiö og skal viö mig sakast um þaö, en ekki óttast ég drengilega
dóma í þeirri sök.
Fráfarandi ritstjórn biöur svo ritinu þess, aö þaö veröi Guös kristni
ævinlega til nytja og nýjum starfsmönnum biöjum vér gæfu og bless-
unar.
G. Ól. Ól.
272