Kirkjuritið - 01.12.1978, Blaðsíða 43

Guðmundar Jónssonar og skáldjöfr-
anna. Segir Einar að mjög snörli í nefi
Guðmundar við skriftirnar. Spurði
Einar andana hverju sætti, og svör-
uöu þeir að bragði: ,,Þið heyrið til
hugsana okkar“.
ísafold (XXXIII, 18, 24. marz 1906)
segir frá jarðarför Jóns í Stóra-Dal,
sem fram fór í Reykjavík 24. marz, en
við jarðarförina var sunginn sálmur
eftir Jónas Hallgrímsson og H. C. And-
ersen, og er hann birtur í blaðinu.
Þykir hlýða að kynna úr honum a. m.
k- eitt erindi:
Hann skildi eftirengi blóm
við aldurtilans dyr-
sem höfðu ilm eða annað skrúð
en aðeins frostrósir.
þótti nú mönnum sem skáldunum
hefði daprazt flugið hinum megin.
Reykjavík (VII,12, 1906) segir frá
fundinum 24. marz og telur Harald
Níelsson brjóstumkennanlegan í trú-
9irni sinni. Segir ritstjóri að Guð-
rr'undur Jónsson líti á Einar Hjörleifs-
son sem guð sinn og sé að auki vel
9efinn og skáldmæltur. Einnig sé vit-
að að Guðmundur hafi haft ævintýri
R- C. Andersen að láni allan veturinn.
Rendir hann síðan á sálminn sem
sunginn var yfir Jóni í Stóra-Dal sem
d®mi um átakanlega afturför Jónas-
ai" Hallgrímssonar í öðru lífi.
Örvar-Oddur (líklega Hannes Þor-
steinsson) telur í Þjóðólfi 30. marz
(LV|||,13, 1906), að það sé mjög
öeppjiegt fyrir Björn og Einar að vera
Lúnir að fá nýja meðritstjóra í hallæri,
°9 sjálfsagt að nöfn þeirra séu sett
við hlið ritstjóranna.
Ekki er málinu hérmeð lokið, því að
Fjallkonan (XXIII, 15, 6 apríl. 1906) og
ísafold (XXXIII, 21, 11. apríl 1906)
segja nú frá útkomu bæklingsins Úr
dularheimum. Geymi hann fimm æv-
intýri, sem Guðmundur Jónsson hafi
ritað ósjálfrátt, ásamt vísuerindi eftir
Bjarna Thorarensen. Þrjú ævintýr-
annaséu eftir Jónas Hallgrímsson og
H. C. Andersen í sameiningu, eitt eftir
Jónas einan, en hið fimmta eftir
Snorra Sturluson. Bæklingurinn var
prentaður í ísafoldarprentsmiðju og
ritaði Björn Jónsson eftirmála. Var
það skoðun Björns að væri Guð-
mundur Jónsson höfundur æv-
intýranna og Ijóðanna væri hann tví-
mælalaust ,,skáldkonungur íslands".
Ekki voru allir sammála þeirri skoðun
Björns. Til dæmis birtir danskur mað-
ur, I. F. Fugl cand. pharm. tilkynningu
í Reykjavík (VII,15, 7. apríl 1906) og
segir það skyldu sína sem dansks
manns að lýsa því yfir, að H. C. Ander-
sen geti ekki hafa skrifað söguna
„Det er det samme“ í kverinu, nema
hann hafi þá gleymt móðurmáli sínu í
öðru lífi.
Þjóðólfur segir frá bæklingnum 6.
apríl (LVIII, 14, 1906). Segir hann
hroðalega saminn og sakar Einar
Hjörleifsson allt að því um fals. Stíll
hans sé auðþekktur. Annað hvort
spýti hann þessu í drenginn, eða þá
hann hafi þetta ósjálfrátt eftir Einari.
Þegar Indriði virðist dottinn af baki
með lækningarnar taki þetta við,
andar skrifi og Björn prenti. „Hvað
verður næsta númerið á „tombólu
heimskunnar" “, spyr Þjóðólfur.
Þess má geta að ein saga H. C. And-
ersens í bæklingnum hét ,, Heimska
drottning", og er tónninn mjög and-
281